W 1664 roku miasto zostało nazwane na cześć księcia Jorku, który zostanie królem Jamesem II Anglii. Starszy brat Jamesa, król Karol II, mianował księcia dawnego terytorium Nowej Holandii, w tym miasta Nowy Amsterdam, kiedy to Anglia przejęła je od Holendrów.

Wczesna historia

W epoce przedkolonialnej, w okolicy dzisiejszego Nowego Jorku mieszkali Ałgonkijscy Indianie, w tym Lenape. Ich ojczyzna, zwana Lenapehoking, obejmowała Staten Island, Manhattan, Bronx, zachodnią część Long Island (w tym obszary, które później staną się dzielnicami Brooklynu i Queens) oraz Dolinę Hudson.

Pierwszą udokumentowaną wizytę w porcie w Nowym Jorku, którą odwiedził Europejczyk w 1524 r., złożył Giovanni da Verrazzano, badacz florencki w służbie korony francuskiej. Domagał się obszaru dla Francji i nazwał go Nouvelle Angoulême (New Angoulême). Hiszpańska ekspedycja, pod przewodnictwem portugalskiego kapitana Estêvão Gomes, pływającego do cesarza Charlesa V, przybyła do portu w Nowym Jorku w styczniu 1525 r. i nakreśliła ujście rzeki Hudson, którą nazwał Río de San Antonio (rzeka Saint Anthony's). The Padrón Real z 1527 r., pierwsza mapa naukowa przedstawiająca na bieżąco wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej, została poinformowana przez ekspedycję Gomes'a i oznaczona jako Tierra de Esteban Gómez na jego cześć.

W 1609 r. angielski odkrywca Henry Hudson ponownie odkrył port w Nowym Jorku, poszukując północno-zachodniego przejścia na orientację dla holenderskiej spółki z Indii Wschodnich. Popłynął dalej, jak Holendrzy nazwaliby Północną Rzekę (obecnie rzekę Hudson), nazwaną po raz pierwszy przez Hudsona Mauritiusem po Mauritiusie, księciu Orange. Pierwszy kolega Hudsona opisał port jako "bardzo dobry port dla wszystkich wiatrów", a rzekę jako "szeroki na milę" i "pełen ryb". Hudson płynął około 150 mil (240 km) na północ, obok miejsca obecnej stolicy stanu Nowy Jork w Albanii, wierząc, że może to być dopływ oceaniczny, zanim rzeka stała się zbyt płytka, aby kontynuować. Dokonał dziesięciodniowych poszukiwań tego obszaru i zażądał od niego regionu dla holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. W 1614 r. Niderlandy domagały się utworzenia obszaru między Cape Cod a Zatoką Delaware o nazwie Nieuw-Nederland (Nowa Holandia).

Pierwszym nierodzimym amerykańskim mieszkańcem tego, co ostatecznie stanie się Nowym Jorkiem był Juan Rodriguez (transliterowany do holenderskiego jako Jan Rodrigues), kupiec z Santo Domingo. Urodzony w Santo Domingo pochodzenia portugalskiego i afrykańskiego, przybył na Manhattan zimą 1613-14 r., łapując skorupy i handlując z miejscową ludnością jako przedstawicielem Holendrów. Broadway, od 159. do 218. ulicy na Manhattanie, nazywa się Juan Rodriguez Way na jego cześć.

Reguła holenderska

Nowy Amsterdam, w centrum Dolnego Manhattanu, w 1664 roku, w Anglii przejęła kontrolę i zmieniła nazwę na "Nowy Jork".

Stała obecność europejska w pobliżu portu w Nowym Jorku rozpoczęła się w 1624 r. - czyniąc z Nowego Jorku 12. najstarszą, nieprzerwanie okupowaną europejską osadę w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych - wraz z założeniem holenderskiej ugody handlu futrami na wyspie Gubernatorzy. W 1625 r. budowę rozpoczęto na cytadeli i w Fort Amsterdam, później pod nazwą Nieuw Amsterdam (New Amsterdam), na dzisiejszej wyspie Manhattan. Kolonia Nowej Amsterdamu skupiła się na tym, co później będzie nazywane Dolnym Manhattanem. Od dolnego krańca Manhattanu do współczesnego Wall Street, gdzie w 1653 r. zbudowano drewnianą stockade o wysokości 12 stóp, aby chronić się przed nalotami rdzennych Amerykanów i Brytyjczyków. W 1626 r. holenderski dyrektor generalny Peter Minuit, działający zgodnie z oskarżeniem holenderskiej zachodnioindyjskiej spółki, kupił wyspę Manhattan od Canarsie, małej kapeli Lenape, za "wartość 60 gigerów" (około 900 dolarów w 2018 r.). Legenda niedowierzająca twierdzi, że Manhattan został zakupiony za 24 dolarów za szklane kulki.

Po zakupie, Nowy Amsterdam rósł powoli. Aby przyciągnąć osadników, Holendrzy wprowadzili system patronacki w 1628 r., w ramach którego bogaci Holendrzy (patronowie, patronowie), którzy sprowadzili 50 kolonistów do Nowych Niderlandów, otrzymaliby połacie ziemi, a także autonomię polityczną i prawa do udziału w lukratywnym handlu futrami. Ten program odniósł mały sukces.

Od 1621 r. niderlandzka spółka zachodnioindyjska działała jako monopol w Nowych Niderlandach, na mocy upoważnienia udzielonego przez generalnych państw niderlandzkich. W latach 1639-1640, w celu wzmocnienia wzrostu gospodarczego, holenderska spółka z Indii Zachodnich zrezygnowała ze swojego monopolu na handel futrami, co doprowadziło do wzrostu produkcji i handlu żywnością, drewnem, tytoniem i niewolnikami (zwłaszcza z niderlandzkimi Indiami Zachodnimi).

W 1647 r. Peter Stuyvesant rozpoczął pracę jako ostatni dyrektor generalny Nowej Holandii. W okresie jego kadencji liczba ludności w Nowych Niderlandach wzrosła z 2 000 do 8 000. Stuyvesant został uznany za osobę poprawiającą prawo i porządek w kolonii; jednak zyskał również reputację przywódcy despotycznego. Wprowadził regulacje dotyczące sprzedaży alkoholu, usiłował przejąć kontrolę nad holenderskim Kościołem Reformowanym i zablokował innym grupom religijnym (w tym Quakerom, Żydom i Luteranom) możliwość tworzenia domów kultu. Holenderska Kompania Zachodnioindyjska będzie ostatecznie próbowała złagodzić napięcia między Stuyvesant a mieszkańcami Nowego Amsterdamu.

Reguła angielska

W 1664 r., nie mogąc wywołać żadnego znaczącego oporu, Stuyvesant oddał Nowy Amsterdam oddziałom angielskim, prowadzonym przez pułkownika Richarda Nicollsa, bez rozlewu krwi. Warunki poddania pozwoliły mieszkańcom Holandii pozostać w kolonii i pozwolić na wolność religijną. Uroczysta osada szybko zmieniła nazwę na "Nowy Jork" po książę Yorku (przyszły król Jakub II i IV), który w końcu zostanie zdeponowany w Glorious Revolution. Po założeniu księcia oddał część kolonii właścicielom George'a Cartereta i Johnowi Berkeleyowi. Fort Orange, 150 mil (240 km) na północ nad rzeką Hudson, zmieniono nazwę na Albany po angielskim tytule Jamesa. Przeniesienie to zostało potwierdzone w 1667 r. w traktacie z Bredy, który zakończył drugą wojnę anglo-holenderską.

24 sierpnia 1673 r., podczas trzeciej wojny angloholenderskiej, kapitan holenderski Anthony Colve chwycił kolonię Nowego Jorku od angielskiego na rozkaz Cornelisa Evertsena, najmłodszego i odchrystował ją "Nowym Orange" po Williamie III, księciu Orange. Holendrzy wkrótce powrócą do Anglii na mocy traktatu z Westminster z listopada 1674 r.

Kilka wojen międzyplemiennych między rdzennymi Amerykanami i epidemiami wywołanymi kontaktami z Europejczykami spowodowały znaczne straty ludności w Lenape w latach 1660-1670. Do 1700 r. liczba ludności Lenape zmniejszyła się do 200. W 18 wieku w Nowym Jorku doszło do kilku epidemii żółtej gorączki, które w samym 1702 roku straciły 10% populacji.

Prowincja Nowy Jork

Fort George i Nowy Jork. 1731. Okręty Royal Navy na linii są widziane, chroniąc to, co stanie się New York Harbor.

Nowy Jork zyskał na znaczeniu jako port handlowy, podczas gdy w ramach kolonii Nowego Jorku na początku lat 1700. Stała się również ośrodkiem niewolnictwa, gdzie 42% gospodarstw domowych do 1730 r. posiadało niewolników, co stanowi najwyższy procent poza Charleston w Karolinie Południowej. Większość niewolników przetrzymywała kilku lub kilka niewolników domowych, ale inni zatrudniali ich do pracy. Niewolnictwo zostało całkowicie powiązane z gospodarką Nowego Jorku poprzez pracę niewolników w całym porcie, a banki i okręty związane z południowym Amerykaninem. Odkrycie afrykańskiego gruntu grzebniczego w latach 1990., podczas budowy nowego sądu federalnego w pobliżu Foley Square, ujawniło, że dziesiątki tysięcy Afrykanów zostało pochowanych w tym obszarze w okresie kolonialnym.

Proces i uniewinnienie na Manhattanie w 1735 r. Johna Petera Zengera, który został oskarżony o popełnione potworne zniesławienie po skrytykowaniu gubernatora kolonialnego Williama Cosby'ego, pomogło w ustanowieniu wolności prasy w Ameryce Północnej. W 1754 r. Uniwersytet Columbia został założony na mocy karty przez króla Jerzego II jako King's College na Dolnym Manhattanie.

Rewolucja amerykańska

W październiku 1765 r. w Nowym Jorku spotkał się Kongres Ustawy o Pieniądze (Stamp Act Congress) zorganizowany w mieście Synowie Wolności, który w ciągu najbliższych dziesięciu lat przepędził się do panowania brytyjskich żołnierzy. Bitwa na Long Island, największa bitwa amerykańskiej wojny rewolucyjnej, toczyła się w sierpniu 1776 roku w nowoczesnym gminie Brooklyn. Po bitwie, w której Amerykanie zostali pokonani, Brytyjczycy uczynili miasto wojskową i polityczną bazą operacji w Ameryce Północnej. Miasto było schronieniem dla Lojalistycznych uchodźców i uciekło niewolników, którzy dołączyli do brytyjskich linii wolności, obiecanej przez Koronę dla wszystkich bojowników. W czasie okupacji brytyjskiej aż 10.000 uciekło niewolników zatłoczonych w mieście. Kiedy brytyjskie siły ewakuowały się na zakończenie wojny w 1783 r., w Nowej Szkocji przetransportowały 3.000 darmowych ludzi do przesiedlenia. Przesiedlali innych darmowych ludzi w Anglii i na Karaibach.

Bitwa na Long Island, największa bitwa rewolucji amerykańskiej, odbyła się na Brooklynie w 1776 roku.

Jedyna próba pokojowego rozwiązania wojny odbyła się w Izbie Konferencji na Staten Island między amerykańskimi delegatami, w tym Benjaminem Franklinem, a brytyjskim generałem lordem Howe, 11 września 1776 r. Wkrótce po rozpoczęciu okupacji brytyjskiej, nastąpił Wielki Ogień Nowego Jorku, duży pożar na zachodniej stronie Dolnego Manhattanu, który zniszczył około jedną czwartą budynków w mieście, w tym kościół Trójcy.

W 1785 r. zgromadzenie Kongresu Konfederacji uczyniło z Nowego Jorku stolicę narodową tuż po wojnie. Nowy Jork był ostatnią stolicą USA na mocy artykułów konfederacji i pierwszej stolicy na mocy konstytucji Stanów Zjednoczonych. Nowy Jork, jako stolica Stanów Zjednoczonych, prowadził w 1789 r. kilka wydarzeń o zasięgu krajowym - zainaugurowano pierwszego prezydenta Stanów Zjednoczonych, George'a Waszyngtona; pierwszy Kongres Stanów Zjednoczonych i Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych zebrały się po raz pierwszy; i powstała amerykańska ustawa o prawach autorskich, wszystkie w Federal Hall na Wall Street. Do 1790 roku Nowy Jork przeniósł Filadelfię, aby stać się największym miastem w Stanach Zjednoczonych, ale pod koniec tego roku, zgodnie z ustawą o rezydencji, stolica narodowa została przeniesiona do Filadelfii.

dziewiętnasty wiek

Broadway prowadzi przez Manhattan szlak Wickquasgeck.

Małe Włochy na Manhattanie, Dolny Wschód, około 1900.

W ciągu dziewiętnastego wieku liczba ludności Nowego Jorku wzrosła z 60 000 do 3,43 miliona. Zgodnie z ustawą o zniesieniu prawa z 1799 roku, dzieci niewolniczych matek miały być ostatecznie wyzwolone, ale przetrzymywane w niewoli do połowy dwudziestu lat. Wraz z niewolnikami uwolnionymi przez ich panów po wojnie rewolucyjnej i uciekającymi z niewolników, na Manhattanie stopniowo rozwinęła się znaczna populacja wolnoczarna. Pod tak wpływowymi założycielami Stanów Zjednoczonych, jak Alexander Hamilton i John Jay, New York Manumission Society pracowało na rzecz zniesienia kary śmierci i ustanowiło Afrykańską Wolną Szkołę Edukacji dla Czarnych Dzieci. Dopiero w 1827 roku niewolnictwo zostało całkowicie zniesione w państwie, a wolni Czarni walczyli później z dyskryminacją. Kontynuowano międzyrasowe działania na rzecz zniesienia kary śmierci w Nowym Jorku; wśród liderów znaleźli się absolwenci Afrykańskiej Wolnej Szkoły. Populacja nowojorska skoczyła z 123 706 w 1820 do 312 710 w 1840, z czego 16 000 było czarnych.

W 19 wieku miasto zmieniło się poprzez rozwój związany z jego statusem krajowego i międzynarodowego centrum handlowego, a także imigrację europejską. Miasto przyjęło plan komisarzy z 1811 r., który rozszerzył miejską sieć ulic, aby objąć prawie cały Manhattan. Ukończenie kanału Erie w 1825 r. przez centralny Nowy Jork połączyło port atlantycki z rynkami rolnymi i towarami w północnoamerykańskim wnętrzu poprzez rzekę Hudson i Wielkie Jeziora. Politykę lokalną zdominował Tammany Hall, maszyna polityczna wspierana przez imigrantów irlandzkich i niemieckich.

W latach 1830. i 1840. w Nowym Jorku mieszkało kilka znanych amerykańskich postaci literackich, w tym William Cullen Bryant, Washington Irving, Herman Melville, Rufus Wilmot Griswold, John Keese, Nathaniel Parker Willis i Edgar Allan Poe. Publiczni członkowie współczesnej elity biznesowej lobbowali za ustanowieniem Central Parku, który w 1857 roku stał się pierwszym parkiem w amerykańskim mieście.

Wielki Irlandzki Głód przyniósł duży napływ imigrantów irlandzkich; ponad 200 000 osób mieszkało w Nowym Jorku do 1860 roku, w górę od jednej czwartej populacji miasta. Rozległa się również imigracja z prowincji niemieckich, gdzie rewolucje zakłócały społeczeństwa, a Niemcy do 1860 roku stanowiły kolejne 25% populacji Nowego Jorku.

Kandydaci z Partii Demokratycznej byli konsekwentnie wybierani do władz lokalnych, zwiększając więzy miasta z Południem i jego partią dominującą. W 1861 r. burmistrz Fernando Wood wezwał radnych do ogłoszenia niepodległości Albanii i Stanów Zjednoczonych po secedencji południowej, ale jego propozycja nie została podjęta. Gniew nowym ustawie o wojskowym poborze w czasie wojny secesyjnej w USA (1861-1865), która oszczędziła bogatszym ludziom, których stać na płacenie 300 dolarów (co odpowiada 6 229 dolarów w 2019 roku) opłaty za pracę zastępczą, doprowadziła do powstania projektu zamieszek z 1863 roku, którego najbardziej widocznymi uczestnikami były etniczne irlandzkie klasy robotnicze.

Projekt zamieszek pogorszył się w wyniku ataków na elity Nowego Jorku, po których nastąpiły ataki na czarnych nowojorczyków i ich mienie po ostrej konkurencji o pracę, jaka miała miejsce przez dziesięć lat między irlandzkimi imigrantami a czarnymi ludźmi. Rioters spalił kolorowy sierocy Azyl na ziemię, a ponad 200 dzieci uciekło z powodu wysiłków Departamentu Policji w Nowym Jorku, który składał się głównie z imigrantów irlandzkich. Zginęło co najmniej 120 osób. Jedenastu Czarnych zostało zlinczowanych przez pięć dni, a zamieszki zmusiły setki czarnych do ucieczki z miasta do Williamsburga, Brooklynu i New Jersey. Do 1865 r. liczba ludności czarnej na Manhattanie spadła poniżej 10 000 do r., co miało miejsce ostatnio w 1820 r. Biała klasa robotnicza ustaliła dominację. Przemoc, jaką od dawna dopuszczają się czarni, była szczególnie gwałtowna w rejonie doków. To był jeden z najgorszych niepokojów społecznych w historii USA.

Historia współczesna

Robotnik budowlany na terenie Empire State Building, w trakcie budowy w 1930 roku. Budynek Chrysler jest za nim.

W 1898 r. powstało nowoczesne miasto Nowy Jork, dzięki konsolidacji Brooklynu (do tej pory oddzielnego miasta), hrabstwa Nowy Jork (które następnie obejmowało części Bronx), hrabstwa Richmond oraz zachodniej części hrabstwa Queens. Otwarcie metra w 1904 r., zbudowanego jako oddzielne systemy prywatne, pomogło połączyć nowe miasto. W pierwszej połowie 20 wieku miasto stało się światowym centrum przemysłu, handlu i komunikacji.

W 1904 r. parowiec generał Slocum podpalił się w East River, zabijając 1.021 osób na pokładzie. W 1911 r. pożar w Triangle Shirtwaist Factory, najgorszej katastrofie przemysłowej w mieście, przyniósł życie 146 robotnikom zajmującym się produkcją odzieży i pobudził rozwój Międzynarodowej Unii Pracowników Odzieży Kobiet oraz znaczną poprawę standardów bezpieczeństwa w fabrykach.

Populacja Nowego Jorku w 1890 roku wynosiła 36 620 osób. Nowy Jork był głównym celem w początkach XX wieku dla Amerykanów afrykańskich podczas Wielkiej Migracji z Ameryki Południowej. Do 1916 roku Nowy Jork stał się domem dla największej diaspory miejskiej w Ameryce Północnej. Harlem Renaissance życia literackiego i kulturalnego kwitł w erze Zakazu. Większy boom gospodarczy spowodował konkurowanie o wysokość z drapaczami chmur, tworząc identyfikowalną linię chmur.

Nowy Jork stał się najbardziej zaludnionym obszarem zurbanizowanym na świecie na początku lat 1920., wyprzedzając Londyn. Obszar metropolitalny przekroczył 10 milionów punktów we wczesnych latach 1930., stając się pierwszą megamią w historii ludzkości. Trudne lata Wielkiego Kryzysu doprowadziły do wyboru reformatora Fiorello La Guardii na burmistrza i upadku Tammany Hall po osiemdziesięciu latach dominacji politycznej.

Weterani powracający z II wojny światowej stworzyli powojenny boom gospodarczy i rozwój dużych szlaków mieszkaniowych we wschodnich Queens i hrabstwie Nassau, jak również w podobnych podmiejskich obszarach w New Jersey. Nowy Jork wyłonił się z wojny, która nie stała się wiodącym miastem świata, a Wall Street przewodzi Ameryce jako dominującej potędze gospodarczej na świecie. Siedziba ONZ została ukończona w 1952 roku, wzmacniając globalny geopolityczny wpływ Nowego Jorku, a wzrost abstrakcyjnego ekspresjonizmu w mieście spowodował wypieranie Paryża jako centrum świata sztuki.

Stonewall Inn w Greenwich Village, wyznaczona amerykańska Krajowa Historyczna Krajówka i pomnik narodowy, jako miejsce zamieszek w Stonewall w czerwcu 1969 r. i kolebka nowoczesnego ruchu praw gejów.

Zamieszki w Stonewall były serią spontanicznych, gwałtownych demonstracji członków społeczności gejów przeciwko nalotowi policji, który miał miejsce we wczesnych godzinach porannych 28 czerwca 1969 r. w Stonewall Inn w dzielnicy Greenwich Village na Dolnym Manhattanie. Powszechnie uważa się, że stanowią one najważniejsze wydarzenie prowadzące do ruchu wyzwolenia gejów i współczesnej walki o prawa osób LGBT. Wayne R. Dynes, autor Encyklopedii homoseksualizmu, napisał, że podczas zamieszek w Stonewall w czerwcu 1969 r. królowe przeciągające były jedynymi "transseksualnymi ludźmi". "Żaden z nich nie wniósł znaczącego wkładu w ruch." Inni twierdzą, że społeczność transseksualna w Nowym Jorku odegrała znaczącą rolę w walce o równość osób LGBT w okresie zamieszek w Stonewall, a następnie.

W latach 1970. utrata miejsc pracy w wyniku restrukturyzacji przemysłowej spowodowała, że Nowy Jork ucierpiał z powodu problemów gospodarczych i rosnącego poziomu przestępczości. Podczas gdy odrodzenie się sektora finansowego znacznie poprawiło kondycję gospodarczą miasta w latach 1980., wskaźnik przestępczości w Nowym Jorku nadal wzrastał do tej dekady i na początku lat 1990. Do połowy lat 1990. wskaźniki przestępczości zaczęły drastycznie spadać z powodu zmienionych strategii policyjnych, poprawy możliwości gospodarczych, gentryfikacji i nowych mieszkańców, zarówno amerykańskich przeszczepów, jak i nowych imigrantów z Azji i Ameryki Łacińskiej. W gospodarce miasta pojawiły się nowe ważne sektory, takie jak uliczka krzemowa. Populacja Nowego Jorku osiągnęła najwyższy poziom w spisie powszechnym z 2000 r., a następnie ponownie w spisie powszechnym z 2010 r.

Katastrofa lotu United Airlines 175 uderza w południową wieżę World Trade Center 11 września 2001.

W następstwie ataków z 11 września 2001 r. w Nowym Jorku wyrządzono znaczną część szkód gospodarczych i największych strat w ludziach. Dwóch z czterech wystrzelonych samolotów leciało tamtego dnia do dwóch wież World Trade Center, niszcząc ich i zabijając 2.192 cywilów, 343 strażaków i 71 funkcjonariuszy organów ścigania. Wieża Północna stała się najwyższym budynkiem, który został zniszczony w każdym momencie lub później.

Przebudowano ten obszar dzięki nowemu Ośrodkowi Handlu Światowego, pomnikowi i muzeum 9/11 oraz innym nowym budynkom i infrastrukturze. W zamachach zniszczono również stację PATH World Trade Center, która została otwarta 19 lipca 1909 r. jako terminal Hudson. Stacja tymczasowa została zbudowana i otwarta 23 listopada 2003 roku. W 2016 r. ukończono 800,000-metrową (74 tys.m^.) stałą stację kolejową zaprojektowaną przez Santiago Calatrava, centrum transportu World Trade Center, trzecie co do wielkości centrum. Nowe Ośrodek Handlu One World to najwyższy wieżowiec na zachodniej półkuli i szósty najwyższy budynek na świecie o szczytowej wysokości, z którego piorun sięga symbolicznie 1.776 stóp (541.3 m) w stosunku do roku niepodległości USA.

Protesty Occupy Wall Street w Parku Zuccotti w dzielnicy finansowej Dolnego Manhattanu rozpoczęły się 17 września 2011 r., przyciągając uwagę całego świata i popularyzując ruch Occupy przeciwko nierównościom społecznym i gospodarczym na całym świecie.

W marcu 2020 r. pierwszy potwierdzony przypadek COVID-19 dla miasta miał miejsce na Manhattanie. Od czerwca 2020 r. w Nowym Jorku odnotowano ponad 20 000 zgonów spowodowanych powikłaniami związanymi z COVID-19. Miasto było światowym epicentrum pandemii we wczesnej fazie, zanim infekcja rozprzestrzeniła się na całym świecie.

Rdzeń obszaru metropolitalnego Nowego Jorku, z wyspą Manhattan w centrum.

Podczas zlodowacenia Wisconsin, 75,000 do 11,000 lat temu, obszar Nowego Jorku znajdował się na skraju dużej pokrywy lodowej o głębokości ponad 2,000 stóp (610 m). Erozja ruchów naprzód lodu (i jego późniejsze cofnięcie się) przyczyniła się do rozdzielenia obecnie Long Island i Staten Island. Działanie to pozostawiło również skałę na stosunkowo płytkiej głębokości, zapewniając solidne podstawy większości drapaczy chmur na Manhattanie.

Nowy Jork znajduje się w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych, w południowo-wschodnim stanie Nowy Jork, w połowie drogi między Waszyngtonem, Waszyngtonem i Bostonem. Lokalizacja przy ujściu rzeki Hudson, która karmi się naturalnie osłoniętym portem, a następnie do Oceanu Atlantyckiego, przyczyniła się do wzrostu znaczenia miasta jako portu handlowego. Większość Nowego Jorku zbudowana jest na trzech wyspach Long Island, Manhattan i Staten Island.

Rzeka Hudson przepływa przez dolinę Hudson do Zatoki Nowy Jork. Pomiędzy Nowym Jorkiem a Trojem, Nowym Jorkiem, rzeka jest ujściem rzeki. Rzeka Hudson oddziela miasto od stanu New Jersey. Wschodnia rzeka — cieśnina pływowa — płynie z Long Island Sound i oddziela Bronx i Manhattan od Long Island. Rzeka Harlem, kolejna cieśnina pływowa między rzekami East i Hudson, oddziela większość Manhattanu od Bronx. Rzeka Bronx, która przepływa przez okręg Bronx i Westchester, jest jedyną w pełni słodkowodną rzeką w mieście.

Ziemia miasta została w znacznym stopniu zmieniona poprzez ingerencję człowieka, przy czym od czasów kolonialnych w Holandii znaczna rekultywacja terenów wzdłuż wybrzeży jest znacząca; w Dolnym Manhattanie najbardziej widoczna jest rekultywacja, a w latach 1970-tych i 1980-tych takie wydarzenia jak Battery Park City. Niektóre naturalne ulgi w topografii zostały wyrównane, zwłaszcza na Manhattanie.

Całkowita powierzchnia miasta wynosi 468,484 mili kwadratowych (1 213,37 km²); 302,643 m kw. (783,84 km²) miasta to ziemia, a 165,84 m kw. (429,53 km²) to woda. Najwyższym punktem w mieście jest Todt Hill na Staten Island, który na wysokości 409,8 stóp (124,9 m) nad poziomem morza jest najwyższym punktem na wschodnim wybrzeżu na południe od Maine. Szczyt grzbietu jest w większości pokryty lasami w ramach Staten Island Greenbelt.

Gminy

Pięć gmin Nowego Jorku:

  1. Manhattan

  2. Brooklyn

  3. Królowe

  4. Bronx

  5. Staten

Nowy Jork nazywany jest czasami zbiorowo Pięcioma Okręgami.

Są setki odrębnych dzielnic w całej dzielnicy, wiele z definiowalną historią i charakterem. Gdyby rejony były każdą niezależną dzielnicą, cztery z dzielnic (Brooklyn, Queens, Manhattan i Bronx) znalazłyby się wśród dziesięciu najbardziej zaludnionych miast w Stanach Zjednoczonych (Staten Island zostałaby sklasyfikowana na 37. miejscu w 2020 r.); te same okręgi są zbieżne z czterema najbardziej zaludnionymi okręgami w Stanach Zjednoczonych: Nowy Jork (Manhattan), królowie (Brooklyn), Bronx i królowe.

Manhattan

Manhattan (hrabstwo nowojorskie) jest najmniejszym pod względem geograficznym i najbardziej zaludnionym miastem, jest domem w Central Parku i większości miejskich wieżowców, a czasami jest znany lokalnie jako miasto. Gęstość zaludnienia Manhattanu wynosząca 72.033 osób na kilometr kwadratowy (27.812/km²) w 2015 r. sprawia, że jest ona najwyższa w każdym hrabstwie w Stanach Zjednoczonych i wyższa niż gęstość jakiegokolwiek pojedynczego miasta amerykańskiego. Manhattan jest centrum kulturalnym, administracyjnym i finansowym Nowego Jorku, a jego siedziba mieści się w wielu głównych korporacjach wielonarodowych, siedzibie ONZ, Wall Street i wielu ważnych uniwersytetach. Manhattan jest często określany jako centrum finansowe i kulturalne świata.

Większość gminy znajduje się na wyspie Manhattan, przy ujściu rzeki Hudson. Kilka małych wysp stanowi również część gminy Manhattan, w tym wyspa Randalla, wyspa Wards i wyspa Roosevelt na wschodniej rzece oraz wyspa Governors Island i Liberty Island na południe w porcie w Nowym Jorku. Wyspa Manhattanu jest luźno podzielona na regiony Dolne, Środkowe i Górne. Manhattan jest podzielony przez Central Park na Upper East Side i Upper West Side, a nad parkiem znajduje się Harlem. Harlem był okupowany głównie przez Żydów i Włochów w 19 wieku aż do Wielkiej Migracji. To było centrum renesansu Harlemu.

W hrabstwie Manhattan znajduje się również niewielka dzielnica na kontynencie, zwana Marble Hill, sąsiadująca z Bronxem. Pozostałe cztery dzielnice Nowego Jorku nazywane są łącznie Outer Boroughs.

10 mil (16km) Panorama panoramy panoramy manhattanu od 120. ulicy do Battery, zabrane w lutym 2018 r. z drugiej strony rzeki Hudson w Weehawken, New Jersey.

1. Kościół Riverside
2. Time Warner Center
3. Central Park South 220
4. Wieża Central Park
5. One57
6. Park Avenue 432
7. 53 W53
8. Budynek Chrysler
9. Wieża Bank of America
10. Conde Nast
11. The New York Times Building
12. Empire State Building
13. Manhattan Zachodni
14. a: 55 Hudson Yards, 14b: 35 Hudson Yards, 14c: 10 Hudson Yards, 14d: Hudson Yards 15
15. Leonard Street 56
16. Spruce Street 8
17. Budynek Woolworth
18. Pine Street 70
19. Park Place 30
20. Wall Street 40
21. Trzy World Trade Center
22. Cztery Światowe Centrum Handlu
23. One World Trade Center

Brooklyn

Brooklyn (hrabstwo Kings), na zachodnim krańcu Long Island, jest najbardziej zaludnionym miastem. Brooklyn jest znany ze swojej różnorodności kulturowej, społecznej i etnicznej, niezależnej sceny sztuki, odrębnych dzielnic i charakterystycznego dziedzictwa architektonicznego. Śródmieście Brooklyn jest największą centralną dzielnicą w dzielnicach Outer Boroughs. W gminie znajduje się długa linia brzegowa, w tym Coney Island, założona w latach 1870. jako jeden z najwcześniejszych terenów rozrywkowych w amerykańskim Parku Morskim i Prospect Park to dwa największe parki na Brooklynie. Od 2010 r. Brooklyn przekształcił się w rozwijający się ośrodek przedsiębiorczości i firm rozpoczynających działalność w dziedzinie zaawansowanych technologii oraz postnowoczesnej sztuki i projektowania.

Śródmieście Brooklyn skyline z Wyspy Gubernatorów we wrześniu 2016 r.

Królowe

Queens (Queens County), na Long Island na północ i wschód od Brooklynu, jest największym pod względem geograficznym gminą, najbardziej zróżnicowanym pod względem etnicznym hrabstwem w Stanach Zjednoczonych oraz najbardziej zróżnicowanym pod względem etnicznym obszarem miejskim na świecie. Historycznie, tworząc zbiór małych miast i wsi holenderskich, gmina rozwinęła od tego czasu zarówno komercyjną, jak i mieszkaniową widoczność. Śródmieście Flushing stało się jedną z najbardziej ruchliwych dzielnic centralnych w okolicach zewnętrznych dzielnic. Queens jest miejscem Citi Field, stadionu baseballowego w New York Mets i gospodarzem dorocznego turnieju tenisowego U.S. Open w Flushing Meadows-Corona Park. Ponadto dwa z trzech najbardziej ruchliwych portów lotniczych obsługujących obszar metropolitalny w Nowym Jorku, John F. Port lotniczy Kennedy i port lotniczy LaGuardia znajdują się w Queens. Trzeci to Międzynarodowy Port Lotniczy Newark Liberty w Newark w New Jersey.

Bronx

Bronx (hrabstwo Bronx) jest najbardziej wysuniętym na północ gminą Nowego Jorku i jedynym gminą Nowego Jorku, która leży głównie na kontynencie. Jest to lokalizacja stadionu Yankee, baseballu w Nowym Jorku Yankees, i domek dla największego, spółdzielczo posiadanego kompleksu mieszkaniowego w Stanach Zjednoczonych, Coop City. Jest też domem dla zoo w Bronx, największego na świecie zoo metropolitalnego, które zajmuje 265 akrów (1^,7 km²) i pomieści ponad 6 000 zwierząt. Bronx jest również miejscem narodzin kultury rap i hip-hop. Pelham Bay Park jest największym parkiem w Nowym Jorku, o powierzchni 2 772 akrów (1 122 ha).

Staten

Staten Island (hrabstwo Richmond) jest najbardziej podmiejską postacią pięciu dzielnic. Staten Island jest połączona z Brooklynem przez most Verrazano-Narrows oraz z Manhattanem za pomocą darmowego Staten Island Ferry, codziennego promu dojazdowego, który zapewnia niezakłócone widoki na Statuę Wolności, wyspę Ellis i Dolny Manhattan. Na środkowej wyspie Staten Island Strefa Zielonych Staten rozciąga się na około 2 500 akrów (100 km²), w tym 28 mil (45 km) szlaków pieszych i jeden z ostatnich niezakłóconych lasów w mieście. Zielony pas zielony, wyznaczony w 1984 r. do ochrony naturalnych obszarów wyspy, składa się z siedmiu parków miejskich.

• Rosnąca linia wieżowa Long Island City, Queens, w kierunku rzeki East w maju 2017 r.

• Wielki Konkurs w Bronx, na pierwszym planie, z Manhattanem w tle w lutym 2018.

• Most Verrazzano-Narrows łączący wyspę Staten z Brooklynem przez Wąskie.

Architektura

Zgodnie z ruchem wskazówek zegara, od lewej u góry: Empire State Building jest samotną ikoną Nowego Jorku, zdefiniowaną przez jej niepowodzenia, szczegóły Art Deco i spire jako najwyższy budynek na świecie w latach 1931-1970; budynek Chrysler, zbudowany w 1930 r., jest również ikoną Manhattanu w stylu Art Deco, z ozdobnymi kołpakami i jego pająkiem; Architektura modernistyczna w połączeniu z gotycką architekturą ożywienia w Midtown Manhattan; i charakterystyczne 19-wieczne zakwity, w tym kamienie brązowe, na uliczce Kent Street w dzielnicy Greenpoint Historic w Brooklynie.

Nowy Jork ma architektonicznie godne uwagi budynki w szerokim zakresie stylów i od różnych okresów, od holenderskiego Kolonialnego Domu Pietera Claesena Wyckoffa w Brooklynie, którego najstarsza część przypada na 1656 r., do nowoczesnego One World Trade Center, wieżowiec w Ground Zero na Dolnym Manhattanie i najdroższą wieżę biurową na świecie.

Panorama manhattanu, z wieloma drapaczami chmur, jest powszechnie uznawana, a miasto jest domem dla kilku najwyższych budynków na świecie. Od 2019 roku Nowy Jork miał 6.455 budynków wysokościowcowych, trzeci na świecie po Hongkongu i Seulu. Spośród nich od 2011 r. 550 ukończonych budowli miało wysokość co najmniej 330 stóp (100 m), co było drugim co do wielkości na świecie po Hongkongu, a ponad pięćdziesiąt ukończonych wieżowców było wyższych niż 656 stóp (200 m). Należą do nich budynek Woolworth, wczesny przykład architektury Gothic Revival w projektowaniu drapaczy chmur, zbudowany z masowo skalowanym gotyckim szczegółem; ukończony w 1913 roku, przez 17 lat był to najwyższy budynek na świecie.

W rezolucji z 1916 r. w sprawie strefy wymagano komplikacji w nowych budynkach i ograniczono wieże do procentu wielkości partii, aby umożliwić docieranie światła słonecznego na ulice poniżej. Styl Art Deco budynku Chrysler (1930) i budynku Empire State Building (1931), z gwintowanymi wierzchołkami i stalowymi przyprawami, odzwierciedlał wymagania dotyczące podziału na strefy. Budynki mają charakterystyczną ozdobę, taką jak orły na rogu 61 piętra w budynku Chrysler, i są uważane za niektóre z najlepszych przykładów stylu Art Deco. Wysoce wpływowym przykładem międzynarodowego stylu w Stanach Zjednoczonych jest budynek Seagram (1957), wyróżniający się fasadą za pomocą widocznych, brązowo-tonowych wiązek I, aby wywołać strukturę budynku. Budynek Condé Nast (2000) jest wybitnym przykładem zielonego designu w amerykańskich wieżowcach i otrzymał nagrodę za jego projekt od Amerykańskiego Instytutu Architektów i AIA New York State.

Charakter dużych nowojorskich dzielnic mieszkalnych jest często określany przez eleganckie burnstone rowhouses i gminy oraz ohydne budowle, które zostały zbudowane w okresie gwałtownej ekspansji od 1870 do 1930 r. Natomiast w Nowym Jorku znajdują się również dzielnice mniej zaludnione i charakteryzujące się wolnostojącymi mieszkaniami. W dzielnicach takich jak Riverdale (w Bronx), Ditmas Park (w Brooklynie) i Douglaston (w Queens) duże jednorodzinne domy są powszechne w różnych stylach architektonicznych, takich jak Tudor Revival i Victorian.

Kamień i cegła stały się dobrymi materiałami budowlanymi miasta, po tym jak budowa drewnianych domów była ograniczona w następstwie Wielkiego Ognia z 1835 roku. Charakterystyczną cechą wielu budynków miasta jest drewniana wieża wodna montowana na dachu. W latach 1800-tych miasto wymagało zainstalowania na budynkach wyższych niż sześć pięter, aby zapobiec potrzebie nadmiernie wysokich ciśnień wody przy niższych wysokościach, co mogłoby spowodować pęknięcie komunalnych przewodów wodociągowych. Apartamenty ogrodowe stały się popularne w latach 1920. na obszarach peryferyjnych, takich jak Jackson Heights.

Według amerykańskiego badania geologicznego zaktualizowana analiza zagrożenia sejsmicznego w lipcu 2014 r. ujawniła "nieco mniejsze zagrożenie dla wysokich budynków" w Nowym Jorku niż wcześniej oceniano. Naukowcy oszacowali to mniejsze ryzyko na podstawie mniejszego niż dotychczas prawdopodobieństwa powolnego wstrząsania w pobliżu miasta, co z większym prawdopodobieństwem spowodowałoby uszkodzenie wyższych struktur w wyniku trzęsienia ziemi w pobliżu miasta.

Klimat

Tunel Queens-Midtown po powodzi spowodowanej przez Superstorm Sandy 29 października 2012 r.

Zgodnie z klasyfikacją klimatyczną Köppena, przy użyciu izotermu 0 °C (32 °F), Nowy Jork charakteryzuje się wilgotnym klimatem subtropikalnym (Cfa), który jest najbardziej wysuniętym na północ miastem na kontynencie północnoamerykańskim, z tą kategoryzacją. Przedmieścia położone na północ i zachód leżą w strefie przejściowej między wilgotnymi klimatami subtropikalnymi i wilgotnymi klimatami kontynentalnymi (Dfa). Według klasyfikacji Trewartha miasto definiuje się jako posiadające klimat oceaniczny (Do). Co roku miasto ma średnio 234 dni z przynajmniej kilkoma słońcami. Miasto leży w strefie odporności roślin USDA 7b.

Central Park w 2011 roku zimą.

Zimy są chłodne i wilgotne, a panujące wzorce wiatru, które uderzają w morze, powodują burzę wód morskich w łagodnych skutkach Oceanu Atlantyckiego; jednak Atlantyk i częściowa osłona przed zimniejszym powietrzem w górach Appalachian utrzymują miasto cieplejsze zimą niż w gminnych miastach północnoamerykańskich na podobnych lub mniejszych szerokościach geograficznych, takich jak Pittsburgh, Cincinnati Indianapolis. Średnia dzienna temperatura w miesiącu Styczeń, najzimniejszy miesiąc w obszarze, wynosi 32.6 °F (0.3 °C); temperatury zwykle spadają do 10 °F (-12 °C) kilka razy zimą i osiągają 60 °F (16 °C) kilka dni w najzimniejszym miesiącu zimowym. Wiosna i jesień są nieprzewidywalne i mogą się mieścić w zakresie od chłodnego do ciepłego, chociaż są one zwykle łagodne przy niskiej wilgotności. Sumery są zwykle gorące i wilgotne, a w lipcu średnia dzienna temperatura wynosi 76.5 °F (24.7 °C).

Temperatury nocne są często podwyższane ze względu na efekt miejskiej wyspy ciepła. Temperatury dzienne przekraczają średnio 90 °F (32 °C) średnio 17 dni każdego lata, a w niektórych latach przekraczają 100 °F (38 °C), choć jest to rzadkie osiągnięcie, które ostatnio miało miejsce 23 lipca 2011 r. Podobnie, odczyty 0 °F (-18 °C) są również niezwykle rzadkie, ostatnio w dniu 14 lutego 2016 r. Temperatury skrajne wahały się od -15 °F (-26 °C), zarejestrowano w dniu 9 lutego 1934 r., do 106 °F (41 °C) w dniu 9 lipca 1936 r.; najchłodniejszy zarejestrowany chłód wiatru wynosił -37 °F (-38 °C) tego samego dnia, w którym rekordowo niski poziom. Rekordowa maksymalna dzienna temperatura w stanie zimnym wynosiła 2 °F (-17 °C) 30 grudnia 1917 r., natomiast rekordowa minimalna temperatura dobowa wynosiła 84 °F (29 °C), ostatnio zarejestrowana 22 lipca 2011 r. Średnia temperatura wody w pobliskim Oceanie Atlantyckim waha się od 39.7 °F (4.3 °C) w lutym do 74.1 °F (23.4 °C) w sierpniu.

Miasto otrzymuje rocznie 49,9 cala (1,270 mm) opadów, które są stosunkowo równomiernie rozłożone w ciągu roku. Średnie opady śniegu zimowego w latach 1981-2010 wyniosły 25,8 cala (66 cm); od lat jest to znacznie zróżnicowane. Huragany i burze tropikalne występują rzadko w regionie Nowego Jorku. Huragan Sandy przyniósł destrukcyjny sztorm do Nowego Jorku wieczorem 29 października 2012 r., powodując liczne ulice, tunele i linie metra w Dolnym Manhattanie i innych rejonach miasta oraz odcinając prąd w wielu rejonach miasta i jego przedmieściach. Burza i jej głębokie skutki skłoniły do dyskusji nad budową morskich i innych barier przybrzeżnych wokół linii brzegowych miasta i obszaru metropolitalnego, aby zminimalizować ryzyko destrukcyjnych następstw kolejnego takiego wydarzenia w przyszłości.

Najzimniejszym miesiącem w historii jest styczeń 1857 r., ze średnią temperaturą 19.6 °F (-6.9 °C), podczas gdy najcieplejszym miesiącem w historii jest lipiec 1825 r. i lipiec 1999 r., przy czym oba miesiące mają średnią temperaturę 81.4 °F (27.4 °C). Najcieplejszym rokiem jest 2012, ze średnią temperaturą 57.4 °F (14.1 °C). Najzimniejszy rok to 1836, ze średnią temperaturą 47.3 °F (8.5 °C). Najsuchszym miesiącem jest czerwiec 1949 r., z 0,02 cala (0,51 mm) opadów deszczu. Najwilgotniejszym miesiącem był sierpień 2011 r., z 18,95 cala (481 mm) opadów deszczu. Najsuchszym rokiem jest 1965, z 26,09 cala (663 mm) opadów. Najwilgotniejszy rok wynosił 1983, z 80,56 cala (2,046 mm) opadów. Najtańszym miesiącem jest luty 2010, z 36,9 cala (94 cm) śniegu. Najtańszy sezon (lipiec-czerwiec) to 1995-1996, z 75,6-calowym (192 cm) śniegiem. Najmniej śnieżny sezon to 1972-1973, z 2,3 cala (5,8 cm) śniegu. Najwcześniejszy sezonowy ślad śniegu miał miejsce 10 października, zarówno w 1979 r., jak i w 1925 r. Najnowsze sezonowe ślady śniegu miały miejsce 9 maja, zarówno w 2020, jak i 1977 r.

►

Umożliwia wyświetlenie lub edycję nieprzetworzonych danych wykresu.

Parki

Flushing Meadows-Corona Park został wykorzystany zarówno na targach nowojorskich w 1939, jak i w 1964 roku, przy czym Unisphere jest centralnym elementem tych ostatnich i pozostaje do dziś.

Miasto Nowy Jork posiada złożony system parkowy, z różnymi terenami obsługiwanymi przez National Park Service, Nowojorskie Państwowe Biuro Parków, Rekreacji i Rezerwacji Historii oraz Nowy Jork City Department of Parks and Recreation. W rankingu ParkScore 2018 The Trust for Public Land poinformował, że system parkowy w Nowym Jorku był dziewiątym najlepszym systemem parkowym wśród pięćdziesięciu najbardziej zaludnionych miast USA. ParkScore klasyfikuje systemy parków miejskich według wzoru, który analizuje średnią wielkość parku, akry parkowe jako procent powierzchni miasta, procent mieszkańców miasta w procentach od parku, wydatki na usługi parkowe na mieszkańca oraz liczbę placów zabaw na 10 000 mieszkańców.

Parki narodowe

Statua Wolności na wyspie Wolność w Nowym Jorku jest symbolem Stanów Zjednoczonych i ich ideałów wolności, demokracji i możliwości.

Obszar rekreacyjny Brama zawiera ponad 26.000 akrów (100 km2), z czego większość otoczona jest Nowym Jorkiem, w tym Jamajką Bay Wildlife Refuge. Na Brooklynie i w Queens, w parku znajduje się ponad 9.000 akrów (36 km²) słonego bagna, mokradeł, wysp i wody, w tym większość zatoki Jamajskiej. Również w Queens, w parku znajduje się znaczna część zachodniego Półwyspu Rockaway, w szczególności Jacob Riis Park i Fort Tilden. W Staten Island, Gateway National Rekreacja Area obejmuje Fort Wadsworth, z historyczną epoką przedwojenną domową Battery Weed i Fort Tompkins oraz Great Kills Park, z plażami, śladami i mariną.

Statua Wolności Narodowego Pomnika i Muzeum Imigracji na wyspie Ellis są zarządzane przez służby parkowe i znajdują się zarówno w stanie Nowy Jork i New Jersey. Przyłączają się do portu przez National Monument Gubernatorów, w Nowym Jorku. Historyczne tereny pod zarządem federalnym na Manhattanie obejmują Castle Clinton National Monument; National Memorial hali federalnej; Teodor Roosevelt Birthplace National Historique Site; Generał Grant National Memorial ("Grobowiec grantu"); Pomnik Narodowy Afrykańskiego Miejsca Pogrzebowego; i Hamilton Grange National Memorial. Setki prywatnych nieruchomości są wymienione w Krajowym Rejestrze Miejsc Historii lub Krajowym Krajowym Kraju Historycznym, takim jak np. Stonewall Inn, część Narodowego Pomnika Stonewall w Greenwich Village, jako katalizator nowoczesnego ruchu praw gejów.

Parki stanowe

W granicach Nowego Jorku znajduje się siedem parków państwowych, w tym Park stanowy Clay Pit Ponds State Park Preserve, obszar naturalny obejmujący rozległe szlaki jazdy oraz Park stanowy Riverbank, obiekt o powierzchni 28 akrów (11 ha), który wznosi się o 69 stóp (21 m) nad rzeką Hudson.

Parki miejskie

Widok na Pond i Midtown Manhattan z mostu Gapstow w Parku Centralnym, jednej z najbardziej odwiedzonych atrakcji turystycznych na świecie, w 2019 r.

Kalifornijskie lwy morskie grają w Zoo w Bronx, największym na świecie zoo metropolitalnym.

Nowy Jork ma ponad 28.000 akrów (100 km) parkingu komunalnego i 14 mil (23 km) plaż publicznych. Największym parkiem komunalnym w mieście jest Park Zatoki Pelham w Bronx o powierzchni 2 772 akrów (1 122 ha).

• Central Park, 843-akrowy (3,41 km²) park na Manhattanie, jest najbardziej odwiedzonym parkiem miejskim w Stanach Zjednoczonych i jednym z najbardziej nagranych miejsc na świecie, z 40 milionami odwiedzających w 2013 r. Park posiada szeroki wachlarz atrakcji; jest kilka jezior i stawów, dwa lodowiska, Central Park Zoo, Central Park Conservatory Garden, i 106 akr (0,43 km²) Jackie Onassis Reservoir. Atrakcje wewnętrzne obejmują zamek Belvedere z jego centrum przyrodniczym, szwedzki domek Marionette Theater oraz historyczną Karuzelę. W dniu 23 października 2012 r. dyrektor funduszu hedgingowego John A. Paulson ogłosił prezent o wartości 100 milionów dolarów dla Central Park Conservancy, największego w historii datku pieniężnego na system parków w Nowym Jorku.
• Park Washington Square to ważny punkt w dzielnicy Greenwich Village na Dolnym Manhattanie. Łuk Washington Square przy północnej bramie do parku jest symbolem zarówno Uniwersytetu Nowego Jorku, jak i Greenwich Village.
• Park Prospect Park w Brooklynie ma 90-akrową (36 ha) łąkę, jezioro i rozległe obszary leśne. W parku znajduje się historyczna Przełęcz Bitwy pod Long Island.
• Flushing Meadows-Corona Park w Queens, z jego 897 akrami (363 ha) czyniącym go czwartym co do wielkości parkiem w mieście, był miejscem targów World's Fair 1939 i targów World's Fair 1964 i gospodarzem USTA Billie Jean King National Tennis Centre oraz dorocznego turnieju U.S. Open Tennis Championships.
• Ponad 1/5 powierzchni Bronx, 7 000 akrów (28 km²), zostaje przekazana do otwartej przestrzeni i parków, w tym Parku Zatoki Pelham, Parku Van Cortlandt, Zoo Bronx i Ogrodów Botanicznych w Nowym Jorku.
• Na Staten Island Park Konferencyjny składa się z historycznej sali konferencyjnej, stanowiącej miejsce jedynej próby pokojowego rozwiązania rewolucji amerykańskiej, która odbyła się we wrześniu 1775 r., w której uczestniczył Benjamin Franklin reprezentujący Amerykanów i Lord Howe reprezentujący Koronę Brytyjską. Historyczny Grzbiet Pogrzebowy, największy w Nowym Jorku, znajduje się w parku.

Instalacje wojskowe

Brooklyn jest domem dla Fort Hamilton, jedynej aktywnej instalacji wojskowej w Nowym Jorku, poza operacjami straży przybrzeżnej. Obiekt powstał w 1825 roku na miejscu małej baterii wykorzystywanej w czasie Rewolucji Amerykańskiej i jest jednym z najdłużej działających amerykańskich fortów wojskowych. Dziś Fort Hamilton służy jako siedziba Wydziału Północnoatlantyckiego Amerykańskiego Korpusu Inżynierów Armii oraz nowojorskiego batalionu rekrutacji. W budynku mieści się również 1179. Brygada Transportu, 722. Aeromedyczny Eskadra Stażowa oraz wojskowa stacja przetwórcza. Do innych, wcześniej aktywnych rezerwacji wojskowych nadal wykorzystywanych do szkolenia Gwardii Narodowej i wojskowych lub operacji rezerwowych w mieście należą Fort Wadsworth na Staten Island i Fort Totten w Queens.

Nowy Jork jest najbardziej zaludnionym miastem w Stanach Zjednoczonych, gdzie według szacunków od lipca 2019 r. 8.336.817 mieszkańców, wprowadzając do miasta więcej imigrantów niż wyjazdów od czasu spisu Stanów Zjednoczonych w 2010 r. Ponad dwa razy więcej ludzi mieszka w Nowym Jorku niż w Los Angeles, drugim pod względem liczby mieszkańców mieście USA, i w mniejszym obszarze. W okresie od kwietnia 2010 r. do lipca 2014 r. (316,000 r.) Nowy Jork zyskał więcej mieszkańców niż jakiekolwiek inne miasto USA. Populacja Nowego Jorku to około 43% populacji stanu Nowy Jork i około 36% populacji tego obszaru.

Gęstość zaludnienia

W 2017 r., według szacunków, gęstość zaludnienia w mieście wynosiła 28,491 mieszkańców na kilometr kwadratowy (11,000/km²), co sprawia, że jest ona najbardziej zaludniona we wszystkich gminach (powyżej 100,000), a kilka małych miast (poniżej 100,000) w sąsiednim hrabstwie Hudson w stanie New Jersey o większej gęstości, zgodnie ze spisem powszechnym z 2010 r. Geograficznie współekstensywna z hrabstwem Nowy Jork, gęstość zaludnienia 2017 Manhattanu wynosi 72,918 mieszkańca na kilometr kwadratowy (28,154/km²), co czyni ją najwyższą spośród wszystkich hrabstw w Stanach Zjednoczonych i wyższą niż gęstość poszczególnych miast amerykańskich.

Rasa i pochodzenie etniczne

Mapa rozkładu rasowego w Nowym Jorku, 2010. Każda kropka to 25 osób: Biały, czarny, azjatycki, hiszpański lub inny (żółty)

Populacja miasta w 2010 r. wynosiła 44% biało (33,3% biało nie-latynoskie), 25,5% czarno-afrykańskie (23% czarno-latynoskie), 0,7% rodzimych Amerykanów lub Alaska Native i 12,7% azjatyckich. Latynos lub Latynos z każdej rasy stanowiły 28,6% ludności, podczas gdy Azjaci stanowili najszybciej rozwijający się segment ludności miasta w latach 2000-2010; populacja białych zwierząt nielatynoskich spadła o trzy procent, a najmniejszy odnotował spadek w dziesiątkach lat; po raz pierwszy od czasów wojny secesyjnej liczba czarnych spadła o ponad dziesięć lat. W całej swojej historii Nowy Jork był głównym portem wejścia imigrantów do Stanów Zjednoczonych. W latach 1892-1924 na wyspie Ellis przybyło ponad 12 milionów europejskich imigrantów. Termin "topnienie trawki" został po raz pierwszy sformułowany w celu opisania gęsto zaludnionych osiedli imigrantów na Dolnym Wschodzie. Do 1900 roku Niemcy stanowiły największą grupę imigrantów, a za nimi plasowały się Irlandczycy, Żydzi i Włosi. W 1940 r. białko stanowiło 92% ludności miasta.

Około 37% ludności miasta rodzi się za granicą, a ponad połowa wszystkich dzieci rodzi się w 2013 roku matkom będącym imigrantami. W Nowym Jorku nie dominuje żaden kraj ani region pochodzenia. Dziesięć największych źródeł osób urodzonych za granicą w mieście od 2011 r. to Republika Dominikańska, Chiny, Meksyk, Gujana, Jamajka, Ekwador, Haiti, Indie, Rosja oraz Trynidad i Tobago, podczas gdy ludność napływająca z Bangladeszu stała się jednym z najszybciej rozwijających się w mieście, licząc ponad 74 000 do 2011 r.

Zgodnie z ruchem wskazówek zegara, od lewej u góry: Manhattan Chinatown; Małe Włochy na Manhattanie; Hiszpański Harlem na Górnym Manhattanie; Małe Indie, Queens; Mała Rosja Brooklynu; Koreatown na Manhattanie

Amerykanie pochodzenia azjatyckiego w Nowym Jorku, według spisu z 2010 r., są o ponad milion więksi niż łączne sumy San Francisco i Los Angeles. Nowy Jork ma największą liczbę mieszkańców Azji w całym mieście USA. W hrabstwie Queens w Nowym Jorku mieszka największa populacja Azji i największa populacja andyjska (kolumbijska, ekwadorska, peruwiańska i boliwijska) w Stanach Zjednoczonych, a także najbardziej zróżnicowany pod względem etnicznym obszar miejski na świecie.

Ludność chińska stanowi najszybciej rosnące obywatelstwo w stanie Nowy Jork; wiele satelitów oryginalnego Manhattan Chinatown, Brooklyn, i okolice Flushing, Queens, kwitnie jak tradycyjnie miejskie enklawy - jednocześnie szybko rozszerzając się na wschód do podmiejskich hrabstw Nassau na Long Island, jako że region metropolitalny Nowego Jorku i stan Nowy Jork stały się głównymi miejscami przeznaczenia dla nowych chińskich imigrantów, a duża chińska imigracja trwa w Nowym Jorku i okolicach, z największą chińską diasporą metropolitalną poza Azją, w tym szacowaną na 812 410 osób w 2015 r.

W 2012 r. 6,3% Nowego Jorku pochodziło z chińskiego pochodzenia etnicznego, a prawie trzy czwarte mieszkało w Queens lub Brooklynie, geograficznie na Long Island. Społeczność o numerze 20,000 koreańsko-chińskim (Chaoxianzu lub Joseonjok) skupiona jest w mieście Flushing, w Queens, podczas gdy w Nowym Jorku mieszka również największa tybetańska ludność poza Chinami, Indiami i Nepalem, również skupiona w Queens. Koreańczycy stanowili 1,2% ludności miasta, a Japończycy 0,3%. Filipińczycy byli największą grupą etniczną Azji Południowo-Wschodniej na poziomie 0,8%, a następnie Wietnamczycy, którzy w 2010 r. stanowili 0,2% populacji Nowego Jorku. Hindusi są największą grupą południowoazjatycką, stanowiącą 2,4% ludności miasta, przy czym Bangladesz i Pakistańczycy stanowią odpowiednio 0,7% i 0,5%. Queens jest preferowanym miastem osiedlania się dla Indian Azji, Koreańczyków, Filipińczyków i Malezyjczyków oraz innych Azjatów Południowo-Wschodnich; podczas gdy Brooklyn otrzymuje dużą liczbę imigrantów zarówno z Indii Zachodnich, jak i z Indii Azji.

Nowy Jork ma największą europejską i niehiszpańską populację białą w każdym amerykańskim mieście. Przy 2,7 mln w 2012 r. populacja białych białych białych w Nowym Jorku jest większa niż populacje białych w Los Angeles (1,1 mln), Chicago (865,000) i Houston (550,000) łącznie. W 1940 r. populacja białych zwierząt nielatynoskich wynosiła 6,6 miliona. Od 2010 r. populacja białych zwierząt nielatynoskich zaczęła wzrastać.

Mieszkająca w mieście diaspora europejska jest bardzo zróżnicowana. Według szacunków z 2012 r., było około 560.000 Włoskich Amerykanów, 385.000 Irlandczyków, 253.000 Niemców, 223.000 Amerykanów, 201.000 Polaków i 137.000 Amerykanów. Ponadto w Grecji i we Francji po 65 000 osób, przy czym liczba osób pochodzenia węgierskiego szacowana jest na 60 000. Ukraińscy i szkoccy Amerykanie ponosili odpowiednio 55,000 i 35,000. Osoby, które zidentyfikowały pochodzenie z Hiszpanii, w 2010 r. miały łącznie 30.838.

Osoby pochodzenia norweskiego i szwedzkiego miały po około 20 000 osób, podczas gdy osoby pochodzenia czeskiego, litewskiego, portugalskiego, szkockiego, irlandzkiego i walijskiego miały od 12,000 do 14 000 osób. Amerykanie arabscy liczą ponad 160 000 osób w Nowym Jorku, z najwyższą koncentracją w Brooklynie. Azjaci środkowi, głównie Uzbecy, są szybko rosnącym segmentem niehiszpańskiej populacji białych mieszkańców miasta, liczącym ponad 30 000 osób, w tym ponad połowę wszystkich imigrantów z Azji Środkowej do Stanów Zjednoczonych, osiedlających się najczęściej w Queens lub Brooklynie. Albańscy Amerykanie są najbardziej skoncentrowani w Bronxie.

Szerszy obszar statystyczny Nowego Jorku, liczący ponad dwadzieścia milionów ludzi, o około pięćdziesiąt procent więcej niż drugie miejsce Los Angeles, jest również zróżnicowany etnicznie, z największą liczbą ludności obcokrajowej w każdym regionie metropolitalnym na świecie. Region Nowego Jorku nadal jest główną bramą dla legalnych imigrantów przyjętych do Stanów Zjednoczonych, znacznie przekraczającą łączne sumy Los Angeles i Miami. Jest domem dla największych społeczności żydowskich i izraelskich poza Izraelem, gdzie ludność żydowska w regionie liczy w 2012 r. ponad 1,5 miliona mieszkańców, w tym wiele różnych sekt żydowskich, głównie z Bliskiego Wschodu i Europy Wschodniej, w tym szybko rosnąca prawosławna ludność żydowska, największa poza Izraelem.

Obszar metropolitalny jest również domem dla 20% mieszkańców Indii i co najmniej 20 enklawów małych Indii oraz dla 15% wszystkich Amerykanów Korei i czterech Koreatanów; największej indyjskiej populacji Azji na półkuli zachodniej; największa populacja Ameryki Rosyjskiej, Ameryki Włoskiej i Ameryki Afrykańskiej; największego Amerykanina dominikańskiego, Ameryka Portorykańska i Ameryka Południowa oraz drugiego co do wielkości populacji hiszpańskiej w Stanach Zjednoczonych, liczącego 4,8 mln; i obejmuje wiele istniejących chinatowów w samym Nowym Jorku.

Ekwador, Kolumbia, Gujana, Peru i Brazylia były największymi krajami źródłowymi legalnych imigrantów z Ameryki Południowej do regionu Nowego Jorku w 2013 r.; Republiki Dominikańskiej, Jamajki, Haiti oraz Trynidadu i Tobago na Karaibach; Egipt, Ghana i Nigeria z Afryki; oraz Salwador, Honduras i Gwatemala w Ameryce Środkowej. W czasie odrodzenia się portorykańskiej migracji do Nowego Jorku, od 2013 r. liczba ta wzrosła do około 1,3 miliona mieszkańców obszaru metropolitalnego.

Od 2010 r. pojawiła się mała Australia, która szybko rośnie, reprezentując obecność australijską w Nolicie na Manhattanie. W 2011 r. szacowano, że w Nowym Jorku mieszka 20.000 Australijczyków, a w 2005 r. prawie czterokrotnie więcej niż 5.537. Qantas Airways z Australii i Air New Zealand badają możliwości lotów długodystansowych odpowiednio z Nowego Jorku do Sydney i Auckland, które byłyby jednym z najdłuższych lotów bez międzylądowania na świecie. Mała Sri Lanka rozwinęła się w sąsiedztwie wyspy Staten w Tompkinsville.

Orientacja seksualna i tożsamość płciowa

Zgodnie z ruchem wskazówek zegara, od lewej u góry: urodzony na Filipinach Geena Rocero wprowadzający Międzynarodowy Dzień Widzialności Transpłci; Projekt na rzecz równości NYC-LGBTQ na Karaibach; Marsz Pride 2015 Manhattan LGBT, największy na świecie; i Wielokulturowy Festiwal Parady Queens Pride 2018.

Obszar metropolitalny Nowego Jorku jest domem dla wybitnej, samouznającej się społeczności gejów i biseksualistów, szacowanej na prawie 570 000 osób, największych w Stanach Zjednoczonych i jednego z największych na świecie. Małżeństwa osób tej samej płci w Nowym Jorku zalegalizowano 24 czerwca 2011 r., a następnie zezwolono na ich zawieranie począwszy od 30 dni. Charles Kaiser, autor The Gay Metropolis: Landmark History of Gay Life w Ameryce napisał, że w epoce po II wojnie światowej "Nowy Jork stał się dosłowną gejowską metropolią dla setek tysięcy imigrantów z USA i bez USA: miejsce, w którym nauczyli się żyć otwarcie, uczciwie i bez wstydu".

Roczny marsz Pride dla Nowego Jorku (lub parada dumy gejowskiej) przebiega w kierunku na południe do piątej alei i kończy się w Greenwich Village w Dolnym Manhattanie; parada konkuruje z Paradą Sao Paulo Gay Pride jako największą paradą dumy na świecie, przyciągając dziesiątki tysięcy uczestników i miliony widzów chodnikowych każdego czerwca. W Jackson Heights organizowana jest coroczna parada Queens Pride Parade, której towarzyszy parada wielokulturowa. Stonewall 50 - WorldPride NYC 2019 był największą międzynarodową uroczystością w historii, która powstała w wyniku "Dziedzictwa Pride" i została wzmocniona dzięki partnerstwu z działem LGBT programu I ❤ NY, upamiętniającym 50. rocznicę powstania w Stonewall, w którym uczestniczyło 150,000 uczestników i 5 milionów widzów na samym Manhattanie. Nowy Jork jest również domem dla największej na świecie populacji transseksualnej, szacowanej na ponad 50 000 osób w 2018 r., skupionej na Manhattanie i Queens; do czerwca 1969 r. zamieszki w Stonewall sprawiły, że społeczność gejów czuła się zmarginalizowana i zaniedbana. Marsz Wyzwolenia Brooklynu, największa w historii LGBTQ demonstracja na temat praw transseksualnych, odbyła się 14 czerwca 2020 r., w trakcie której z Grand Army Plaza do Fort Greene w Brooklynie skupiono się na wspieraniu życia transseksualnego w czerni, przyciągając około 15 000 do 20 000 uczestników.

Religia

Obszar Nowego Jorku to 14. najbardziej religijna metropolia w Stanach Zjednoczonych. Chrześcijaństwo jest największą religią od 2014 roku, głównie w wyniku pracy misjonarskiej i kolonializmu w Europie Zachodniej. Kościół katolicki jest największym wyznaniem chrześcijańskim (33%), a następnie protestantyzmem (23%) i innymi chrześcijanami (3%). Ludność rzymskokatolicka jest głównie obsługiwana przez Archidiecezja rzymskokatolicka Nowego Jorku. Wschodni katolicy są podzieleni na liczne jurysdykcje w całym mieście. Ewangelicki protestantyzm jest największą gałęzią protestantyzmu w mieście (9%), po której następuje protestantyzm kontynentalny (8%), podczas gdy konwersacja dotyczy zazwyczaj innych miast i obszarów metropolitalnych. W ewangelizmie najliczniejszą grupę stanowią chrzciciele; w protestantyzmie kontynentalnym najbardziej liczą się reformowani protestanci. Większość historycznie afrykańskich kościołów amerykańskich jest związana z Narodową Konwencją Baptystyczną (USA) i Postępową Narodową Konwencją Baptystyczną. Kościół Boży w Chrystusie jest jednym z największych w okolicy, w przeważającej mierze czarnych, wyznań Zielonoświątkowych. Mniej niż 1% populacji to Mormon. Prawosławna archidiecezja Ameryki i inni prawosławni chrześcijanie (główny i niezależny) byli największymi grupami chrześcijan wschodnich. Amerykański Kościół Prawosławny (początkowo pod przewodnictwem Aftimios Ofiesh) został założony w Nowym Jorku w 1927 roku.

Judaizm, z około 1,1 milionami stronników, z których ponad połowa mieszka na Brooklynie, jest drugą co do wielkości religią. Ludność etniczno-religijna stanowi 18,4% ludności miasta, a jej demografia religijna stanowi 8%. Pierwszym zarejestrowanym żydowskim osadnikiem był Jacob Barsimson, który przybył w sierpniu 1654 r. na paszport holenderskiej spółki West India Company. Po zabójstwie Aleksandra II z Rosji, za co wielu obwiniało "Żydów", 36 lat od 1881 roku doświadczyło największej fali żydowskiej imigracji do Stanów Zjednoczonych. W 2012 roku największymi żydowskimi wyznaniami były prawosławne, haredskie i konserwatywne judaizm. Reformy społeczności żydowskie są powszechne w całym regionie. Kongregacja Emanu-El Nowego Jorku na Manhattanie jest największą synagogą reformatorską na świecie. Islam zajmuje trzecie miejsce wśród największych religii w Nowym Jorku, szacunki dotyczą od 600 000 do 1 000 000 obserwatorów, w tym 10% dzieci ze szkoły publicznej w mieście. Meczet Powers Street w Brooklynie jest jednym z najstarszych, stale działających meczetów w USA, oraz pierwszą organizacją islamską w mieście i stanie. Po tych trzech największych grupach następuje hinduizm, buddyzm, sichizm i zoroastrianizm oraz wiele innych religii, a także ateizm. W 2014 r. 24% nowojorczyków samo zidentyfikowało się bez zorganizowanego przynależności religijnej; nieco ponad 3% nowojorczyków było ateistami.

Powiązania religijne w Nowym Jorku

Katedra św. Patryka w Midtown Manhattan.

Mieszkańcy Żydów ultra-prawosławnych na Brooklynie. Brooklyn ma największą społeczność żydowską w Stanach Zjednoczonych, liczącą około 600 000 osób.

Islamskie Centrum Kultury Nowego Jorku na Manhattanie, pierwszym meczecie zbudowanym w Nowym Jorku.

Ganesh Temple in Flushing, Queens, najstarsza świątynia hinduska w USA

Świątynia Buddyjska Mahayana w Chinatown na Manhattanie.

Znaczna część nowojorczyków ma ateistyczne poglądy, promowane na tym elektronicznym billboardzie na Times Square.

Różnice w poziomie zamożności i dochodach

Nowy Jork charakteryzuje się wysokim stopniem zróżnicowania dochodów, co wskazuje współczynnik Gini wynoszący 0,55 od 2017 r. (Nie jest to niezwykłe, ponieważ wszystkie duże miasta mają większe różnice w dochodach niż cały naród.) W pierwszym kwartale 2014 r. średnia tygodniowa płaca w hrabstwie Nowy Jork (Manhattan) wynosiła 2 749 USD, co stanowi najwyższą sumę w dużych hrabstwach Stanów Zjednoczonych. Od 2017 r. w Nowym Jorku mieszkała największa liczba miliarderów z każdego miasta na świecie w wieku 103 lat, w tym były burmistrz Michael Bloomberg. W Nowym Jorku w 2014 r. odnotowano największą gęstość milionerów na mieszkańca w głównych miastach USA, która wynosiła 4,6% mieszkańców. Nowy Jork jest jednym ze stosunkowo nielicznych miast amerykańskich nakładających na swoich mieszkańców podatek dochodowy (około 3%). Od 2018 roku w Nowym Jorku było 78 676 bezdomnych.

Nowy Jork jest światowym centrum biznesu i handlu, jako centrum bankowości i finansów, handlu detalicznego, handlu światowego, transportu, turystyki, nieruchomości, nowych mediów, tradycyjnych mediów, reklamy, usług prawnych, księgowości, ubezpieczeń, teatru, mody i sztuki w Stanach Zjednoczonych; podczas gdy Silicon Alley, metonymous za szerokie spektrum technologii w Nowym Jorku, nadal się rozszerza. Port w Nowym Jorku i New Jersey jest również głównym motorem gospodarczym, zajmującym się rekordową ilością ładunków w 2017 r., przekraczającą 6,7 miliona TEU. Stopa bezrobocia w Nowym Jorku spadła do rekordowo niskiego poziomu 4,0% we wrześniu 2018 r.

Wiele korporacji Fortune 500 ma siedzibę w Nowym Jorku, podobnie jak wiele międzynarodowych korporacji. Jeden na dziesięć miejsc pracy w sektorze prywatnym w mieście jest z zagranicznym przedsiębiorstwem. Nowy Jork zajmuje pierwsze miejsce wśród miast na całym świecie, przyciągając kapitał, biznes i turystów. Rola Nowego Jorku jako czołowego światowego centrum branży reklamowej jest metajonowo określana jako "Madison Avenue". Branża mody w mieście zapewnia około 180 000 pracownikom 11 miliardów dolarów rocznych wynagrodzeń.

Do innych ważnych sektorów należą badania i technologia medyczna, instytucje non-profit i uniwersytety. Produkcja stanowi znaczny, ale malejący udział zatrudnienia. Miejski przemysł odzieżowy i odzieżowy, historycznie skupiony na dzielnicy Garment na Manhattanie, osiągnął najwyższy poziom w 1950 r., kiedy to w nowojorskim przemyśle zatrudniono ponad 323 000 pracowników. W 2015 r. do produkcji odzieży, dodatków i gotowych wyrobów włókienniczych było zatrudnionych mniej niż 23 000 mieszkańców Nowego Jorku, chociaż trwały wysiłki na rzecz ożywienia przemysłu. Przemysł spożywczy to przemysł o wartości 5 miliardów dolarów, zatrudniający ponad 19 000 mieszkańców.

Czekolada jest wiodącym eksportem żywności specjalistycznej w Nowym Jorku, z czego każdego roku eksportuje się do 234 milionów dolarów. Przedsiębiorcy tworzyli "okręg czekoladowy" na Brooklynie od 2014 roku, podczas gdy Godiva, jeden z największych na świecie czekoladek, nadal ma siedzibę na Manhattanie.

Wall Street

Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych na Wall Street, o znaczącym marży, jest największą na świecie giełdą papierów wartościowych na kapitalizację rynkową swoich spółek notowanych na giełdzie, na poziomie 23,1 biliona USD od kwietnia 2018 r.

Najważniejszym sektorem gospodarczym w Nowym Jorku jest jego rola jako siedziby głównej amerykańskiego sektora finansowego, znanego metnolitycznie pod nazwą Wall Street. Miejski sektor papierów wartościowych, liczący 163 400 miejsc pracy w sierpniu 2013 r., nadal stanowi największy segment sektora finansowego miasta i ważny motor rozwoju gospodarczego, który w 2012 r. odpowiada za 5,0% miejsc pracy w sektorze prywatnym miasta, 8,5% (3,8 mld USD) dochodów podatkowych oraz 22% łącznych zarobków w mieście, w tym średnie wynagrodzenie w wysokości 360,700 USD. Wiele dużych firm finansowych ma siedzibę w Nowym Jorku, a miasto jest również domem dla coraz większej liczby firm rozpoczynających działalność finansową.

Dolny Manhattan jest domem giełdy nowojorskiej na Wall Street i NASDAQ na Broadwayu w 165 r., reprezentującej największą i drugą co do wielkości giełdę papierów wartościowych na świecie, mierzoną zarówno ogólną średnią dzienną wielkością obrotu, jak i całkowitą kapitalizacją rynkową spółek giełdowych w 2013 r. Opłaty bankowe na Wall Street wyniosły w 2012 r. ok. 40 mld USD, natomiast w 2013 r. wyżsi urzędnicy banków nowojorskich, którzy zarządzają funkcjami ryzyka i zgodności, zarabiali aż 324 000 USD rocznie. W roku obrachunkowym 2013-14 sektor papierów wartościowych Wall Street wygenerował 19% wpływów podatkowych Nowego Jorku.

Nowy Jork pozostaje największym światowym ośrodkiem obrotu publicznym rynkiem kapitałowym i kapitałowym, co wynika częściowo z rozmiarów i rozwoju finansowego gospodarki USA. Nowy Jork prowadzi również w zarządzaniu funduszami hedgingowymi; private equity; oraz pieniężną wielkość połączeń i przejęć. Kilka banków inwestycyjnych i zarządzających inwestycjami z siedzibą na Manhattanie jest ważnymi uczestnikami innych światowych centrów finansowych. Nowy Jork jest również głównym centrum bankowości komercyjnej Stanów Zjednoczonych.

Wiele największych na świecie konglomeratów medialnych ma swoją siedzibę w mieście. Manhattan posiadał ponad 150 mln metrów kwadratowych (46,5 mln m) powierzchni biurowej w 2018 r., co czyni go największym rynkiem biurowym w Stanach Zjednoczonych, podczas gdy Midtown Manhattan, z 400 mln stóp kwadratowych (37,2 mln m²) w 2018 r., jest największym na świecie centralnym obszarem biznesowym.

Technologia i biotechnologia

Krzemowa aleja, która niegdyś skupiała się wokół dystryktu Flatiron, jest teraz metonymiczna dla nowojorskiego sektora zaawansowanych technologii, który od tego czasu rozszerzył się poza ten obszar.

Krzemowa aleja, skupiona na Manhattanie, przekształciła się w metonię dla sfery obejmującej branże nowoczesnych technologii w regionie metropolitalnym Nowego Jorku, obejmujące Internet, nowe media, telekomunikację, media cyfrowe, rozwój oprogramowania, projektowanie gier, technologie finansowe ("FinTech") oraz inne dziedziny technologii informacyjnych wspierane przez jego ekosystem przedsiębiorczości i inwestycje kapitału podwyższonego ryzyka. W 2015 r. uliczka krzemowa wygenerowała ponad 7,3 mld USD na inwestycje w kapitał podwyższonego ryzyka w szerokim spektrum przedsiębiorstw wykorzystujących zaawansowane technologie, z których większość ma siedzibę na Manhattanie, a inni na Brooklynie, w Queens i w innych regionach.

W Nowym Jorku i w regionie rozwijają się firmy pocztowe i miejsca pracy oparte na zaawansowanych technologiach, co potwierdza pozycja miasta w Ameryce Północnej jako wiodącego centrum internetowego i telekomunikacyjnego, w tym jego sąsiedztwo z kilkoma transatlantyckimi liniami światłowodowymi, kapitał intelektualny Nowego Jorku oraz rozległa łączność bezprzewodowa na zewnątrz. Verizon Communications, z siedzibą przy West Street 140 na Dolnym Manhattanie, znajdował się na ostatnim etapie w 2014 roku, kiedy ukończył 3 mld USD modernizacji telekomunikacyjnej w całym Nowym Jorku. Od 2014 r. w Nowym Jorku zatrudnionych było 300 000 pracowników sektora technologii. Sektor technologiczny od 2010 r. zyskuje większy udział w gospodarce Nowego Jorku. Tech:NYC, założona w 2016 r., jest organizacją non-profit reprezentującą nowojorski przemysł technologiczny z rządem, instytucjami obywatelskimi, biznesem i mediami, której głównym celem jest dalsze rozwijanie bazy talentów technologicznych w Nowym Jorku oraz wspieranie polityki, która będzie sprzyjać rozwojowi firm technologicznych w mieście.

Sektor biotechnologii rozwija się również w Nowym Jorku, w oparciu o siłę miasta w akademickich badaniach naukowych oraz publiczne i handlowe wsparcie finansowe. 19 grudnia 2011, potem burmistrz Michael R. Bloomberg ogłosił wybór Instytutu Technologii Cornell University i Technion-Israel na budowę 2 miliardów dolarów dla absolwentów kierunków ścisłych o nazwie Cornell Tech na wyspie Roosevelt w celu przekształcenia Nowego Jorku w czołową na świecie stolicę technologii. Do połowy 2014 r. Accelerator, firma inwestycyjna zajmująca się biotechnologią, pozyskała ponad trzydzieści milionów dolarów od inwestorów, w tym od firm Eli Lilly i Company, Pfizer i Johnson & Johnson, za wstępne finansowanie w celu stworzenia początków biotechnologicznych w Centrum Nauki o Życiu w Aleksandrii, które obejmuje ponad 700.000 stóp kwadratowych (65.000 m) na Wschodzie 29 th Street wspiera współpracę między naukowcami i przedsiębiorcami w centrum oraz w pobliskich instytucjach akademickich, medycznych i badawczych. Inicjatywa na rzecz finansowania nauki o życiu i partnerzy kapitału podwyższonego ryzyka, w tym Celgene, General Electric Ventures i Eli Lilly, z New York City Economic Development Corporation, zobowiązali się do przekazania co najmniej 100 mln USD na wsparcie uruchomienia 15-20 przedsięwzięć w dziedzinie nauk przyrodniczych i biotechnologii.

Nieruchomości

Time Warner Center oglądane z Central Park West.

Nieruchomości są główną siłą w gospodarce miasta, ponieważ całkowita wartość wszystkich nieruchomości w Nowym Jorku została oszacowana na 1,072 biliona USD w roku budżetowym 2017, co stanowi wzrost o 10,6% w porównaniu z rokiem ubiegłym, przy czym 89% wzrostu wynika ze skutków rynkowych. Time Warner Center jest nieruchomością o najwyższej wartości rynkowej w mieście, która w 2006 roku wyniosła 1,1 mld USD. Nowy Jork jest domem dla niektórych narodów i świata najcenniejszych nieruchomości. 450 Park Avenue został sprzedany 2 lipca 2007 za 510 milionów dolarów, około 1 589 dolarów za metr kwadratowy ($17 104/m²), co stanowi przełamanie zaledwie miesięcznego rekordu amerykańskiego budynku biurowego o wartości 1 476 dolarów za metr kwadratowy ($15.887/m²), ustalonego w sprzedaży 660 Madison Avenue w czerwcu 2007 r.

W 2014 r. na Manhattanie znajdowało się sześć spośród dziesięciu najlepszych kodów ZIP w Stanach Zjednoczonych, co stanowiło medianę ceny nieruchomości. Piąta Aleja w Midtown Manhattan zarządza najwyższymi czynszami detalicznymi na świecie, w 2017 r.: 3 000 USD za metr kwadratowy ($32 000/m²⁰⁰). W 2019 r. najdroższa sprzedaż domów w Stanach Zjednoczonych osiągnęła w Manhattanie, po cenie sprzedaży 238 mln USD, za 24.000 stóp kwadratowych (2.200 m) apartament z widokiem na Central Park.

Wynajem mieszkań

W czerwcu 2019 r. przeprowadzono szeroko zakrojone reformy nieruchomości wynajmowanych przez NYC. W styczniu 2020 r. Departament Stanu Nowego Jorku wydał wytyczne wyjaśniające reformy, które przewidywały zniesienie dziesięcioleci opłat za pośrednictwo, które były wyjątkowe dla rynku mieszkaniowego NYC w Stanach Zjednoczonych.

Turystyka

Times Square jest centrum dzielnicy teatralnej Broadway i centrum mediów. Ma również jeden z najwyższych rocznych wskaźników frekwencji wszystkich atrakcji turystycznych na świecie, szacowanych na 50 mln.

Turystyka jest ważnym sektorem dla Nowego Jorku, gdzie w 2017 r. obserwuje się rosnącą liczbę turystów międzynarodowych i krajowych, którzy w r. otrzymali ósmy rekord roczny w liczbie około 62,8 miliona odwiedzających. W 2014 r., w oczekiwaniu na statystyki z 2015 r., turystyka wygenerowała dla Nowego Jorku w r. bardzo wysokie wpływy gospodarcze o 61,3 mld USD. Około 12 milionów odwiedzających Nowy Jork pochodzi spoza Stanów Zjednoczonych, z największą liczbą osób z Wielkiej Brytanii, Kanady, Brazylii i Chin.

Logo I Love New York, zaprojektowane przez Milton Glaser w 1977 r.

Kocham Nowy Jork (stylizowany I ❤ NY) to zarówno logo, jak i piosenka, które stanowią podstawę kampanii reklamowej i są wykorzystywane od 1977 roku do promocji turystyki w Nowym Jorku, a później do promocji Nowego Jorku. Logo z znakiem towarowym, należące do New York State Empire State Development, pojawia się w sklepach z pamiątkami i broszurach w całym mieście i stanie, niektóre licencjonowane, wiele nie. Piosenka jest piosenką stanową Nowego Jorku.

Do głównych miejsc turystycznych należy Times Square; produkcje teatralne na Broadway; Empire State Building; Statua Wolności; Ellis Island; siedziba główna Organizacji Narodów Zjednoczonych; muzeów takich jak Metropolitan Museum of Art; strefy zielone, takie jak Central Park i Washington Square Park; Rockefeller Centre; Manhattan Chinatown; luksusowe zakupy wzdłuż Piątej i Madison Avenues; oraz imprezy takie jak Halloween Parade w Greenwich Village; Święto Dziękczynienia Macy; oświetlenie Drzewa Bożego Narodzenia Centrum Rockefellera; parada św. Patryka; działalność sezonowa, taka jak jazda na łyżwach w Central Parku w godzinach zimowych; Festiwal Filmowy w Tribeca; i darmowe występy w Central Park na Summerstage.

Do głównych atrakcji w dzielnicach poza Manhattanem należą: Park Meadows-Corona i Unisphere w Queens; Zoo w Bronx; Coney Island, Brooklyn; i nowojorski Ogród Botaniczny w Bronx. W 2015 r. na północnym brzegu wyspy Staten Wheel, 630-metrowym tarczy prom, budowano koło Staten Island, z widokiem na Statuę Wolności, Nowy Jork Harbour i dolną linię Manhattanu. Manhattan był na dobrej drodze, by pod koniec 2014 r. mieć około 90 000 pokoi, co stanowi wzrost o 10% w stosunku do 2013 r. W październiku 2014 roku grupa ubezpieczeniowa Anbang z siedzibą w Chinach zakupiła Waldorf Astoria New York za 1,95 miliarda dolarów, co czyni go najdroższym na świecie hotelem, jaki kiedykolwiek sprzedano.

Media i rozrywka

Rockefeller Center jest domem dla NBC Studios.

Nowy Jork jest ważnym miejscem dla amerykańskiego przemysłu rozrywkowego, gdzie jest w nim umieszczanych wiele filmów, seriali telewizyjnych, książek i innych mediów. Począwszy od 2012 r., Nowy Jork był drugim co do wielkości ośrodkiem produkcji filmowej i telewizyjnej w Stanach Zjednoczonych, produkującym około 200 filmów fabularnych rocznie, zatrudniającym 130 000 osób. W Nowym Jorku rozwija się branża rozrywkowa, która od 2015 roku przeznacza prawie 9 miliardów dolarów na gospodarkę Nowego Jorku. Pod względem ilościowym Nowy Jork jest światowym liderem w niezależnej produkcji filmowej - produkuje się tam jedną trzecią wszystkich amerykańskich filmów niezależnych. Stowarzyszenie Niezależnych Producentów Handlowych ma również siedzibę w Nowym Jorku. Tylko w pierwszych pięciu miesiącach 2014 r. filmowanie lokalizacji dla pilotów telewizyjnych w Nowym Jorku przekroczyło rekordowy poziom produkcji dla wszystkich 2013 r., przy czym Nowy Jork przekroczył Los Angeles jako najlepsze miasto Ameryki Północnej w tym samym stopniu podczas cyklu 2013-2014.

Nowy Jork jest również centrum dla branży reklamowej, muzycznej, prasowej, mediów cyfrowych i wydawniczej, a także największym rynkiem mediów w Ameryce Północnej. Wśród miejskich konglomeratów i instytucji medialnych znajdują się: Time Warner, Thomson Reuters Corporation, Associated Press, Bloomberg L.P., News Corporation, The New York Times Company, NBCUniverse, Hearst Corporation, AOL i Viacom. Siedem z ośmiu największych światowych agencji reklamowych ma swoją siedzibę w Nowym Jorku. Dwie z trzech najlepszych wytwórni płytowych znajdują się w Nowym Jorku: Sony Music Entertainment i Warner Music Group. Universal Music Group ma także biura w Nowym Jorku. Nowe przedsiębiorstwa medialne wnoszą coraz większy wkład w centralną rolę miasta w sferze mediów.

Ponad 200 gazet i 350 czasopism konsumenckich ma biuro w mieście, a sektor wydawniczy zatrudnia około 25 000 osób. W Nowym Jorku opublikowano dwie z trzech krajowych gazet dziennych o największym obiegu w Stanach Zjednoczonych: The Wall Street Journal and The New York Times, który zdobył nagrody Pulitzera dla dziennikarstwa. Głównymi gazetami tabloidowymi w mieście są New York Daily News, założone w 1919 roku przez Josepha Medill Pattersona oraz The New York Post, założone w 1801 roku przez Alexandra Hamiltona. Miasto posiada również obszerną prasę etniczną, z 270 gazetami i czasopismami opublikowanymi w ponad 40 językach. El Diario La Prensa to największy w Nowym Jorku dzień w języku hiszpańskim i najstarszy w kraju. New York Amsterdam News, opublikowane w Harlemie, to wybitna amerykańska gazeta afrykańska. Village Voice, największa w historii gazeta alternatywna w Stanach Zjednoczonych, ogłosiła w 2017 r., że zaprzestanie publikacji swojej drukowanej edycji i przekształci się w całkowicie cyfrowe przedsięwzięcie.

WABC-TV naoczny świadek reportaż z Park Row, Nowy Jork

Branża telewizyjna i radiowa powstała w Nowym Jorku i jest ważnym pracodawcą w gospodarce miasta. Wszystkie trzy główne amerykańskie sieci nadawcze mają siedzibę w Nowym Jorku: ABC, CBS i NBC. Wiele sieci kablowych znajduje się również w mieście, w tym MTV, Fox News, HBO, Showtime, Bravo, Food Network, AMC i Comedy Central. News 12 Networks obsługiwało News 12 The Bronx and News 12 Brooklyn. City of New York prowadzi publiczną usługę nadawania, NYC Media, która wyprodukowała kilka oryginalnych programów nagrodzonych nagrodą Emmy, obejmujących muzykę i kulturę w dzielnicach miast i w rządzie miasta. WBAI, z programowaniem wiadomości i informacji, jest jedną z niewielu socjalistycznych stacji radiowych działających w Stanach Zjednoczonych.

Nowy Jork jest również głównym ośrodkiem niekomercyjnych mediów edukacyjnych. Najstarszym kanałem telewizji publicznej w Stanach Zjednoczonych jest założona w 1971 r. Sieć Sąsiedztwa na Manhattanie. WNET jest główną stacją telewizyjną w mieście i głównym źródłem programów telewizyjnych w ramach krajowej publicznej służby radiowej (Public Broadcasting Service - PBS). WNYC, publiczna stacja radiowa należąca do miasta do 1997 roku, ma największą publiczność radiową w Stanach Zjednoczonych.

Kształcenie podstawowe i średnie

System New York City Public Schools, zarządzany przez Departament Edukacji Nowego Jorku, jest największym systemem szkół publicznych w Stanach Zjednoczonych, obsługującym około 1,1 miliona studentów w ponad 1 700 oddzielnych szkołach podstawowych i średnich. System miejskiej szkoły publicznej obejmuje dziewięć wyspecjalizowanych szkół średnich, które służą uczniom o zdolnościach akademickich i artystycznych. Rząd miasta płaci Szkołom Publicznym w Pelham za wykształcenie bardzo małej, odosobnionej części Bronx.

Biblioteka rzeźnicza na Uniwersytecie Columbia, opisana jako jedna z najpiękniejszych bibliotek uniwersyteckich w Stanach Zjednoczonych.

The Washington Square Arch, nieoficjalna ikona zarówno Uniwersytetu Nowojorskiego (NYU), jak i jego dzielnicy Greenwich Village.

Nowojorskie Centrum Kartowe pomaga w zakładaniu nowych szkół czarterowych. W mieście jest około 900 dodatkowych prywatnych szkół świeckich i religijnych.

Szkolnictwo wyższe i badania naukowe

Ponad 600 000 studentów jest zapisanych do ponad 120 szkół wyższych w Nowym Jorku, co jest najwyższą liczbą miast na świecie, a od 2020 r. ponad pół miliona w systemie City University of New York (CUNY), w tym zarówno studia magisterskie, jak i zawodowe. Według rankingu akademickiego uniwersytetów świata, Nowy Jork ma średnio najlepsze uczelnie wyższe w każdym globalnym mieście. Nowy Jork jest domem dla tak godnych uwagi prywatnych uniwersytetów jak Barnard College, Uniwersytet Columbia, Związek Kooperów, Uniwersytet Fordham, Uniwersytet Nowojorski, Instytut Technologii w Nowym Jorku, Uniwersytet Rockefeller oraz Uniwersytet Jesziwa; kilka z tych uniwersytetów znajduje się w rankingu najlepszych uniwersytetów na świecie.

Publiczny system CUNY jest jednym z największych uniwersytetów w kraju, składającym się z 24 instytucji we wszystkich pięciu okręgach: wyższych uczelni, szkół lokalnych i innych szkół wyższych/zawodowych. Publiczny Uniwersytet Stanowy Nowego Jorku (SUNY) obejmuje kampusy w Nowym Jorku, w tym: Downstate Health Sciences University, Fashion Institute of Technology, Maritime College oraz College of Optometry. W mieście znajdują się również inne mniejsze uczelnie prywatne i uniwersytety, w tym wiele instytucji religijnych i specjalnych, takich jak: Uniwersytet St. John's, Szkoła Juilliard, Manhattan College, College of Mount Saint Vincent, Parsons School of Design, Nowa Szkoła, Pratt Institute, New York Film Academy, The School of Visual Arts, King's College i Wagner College.

Znaczna część badań naukowych prowadzonych w mieście prowadzona jest w medycynie i naukach przyrodniczych. Nowy Jork posiada co roku w Stanach Zjednoczonych najwyższe tytuły naukowe w dziedzinie nauk przyrodniczych, a od 2005 r. 127 laureatów Nagrody Nobla ma korzenie w lokalnych instytucjach; podczas gdy w 2012 r. 43 523 licencjonowanych lekarzy praktykowało w Nowym Jorku. Do głównych instytucji zajmujących się badaniami biomedycznymi należą: Memorial Sloan-Kettering Cancer Centre, Uniwersytet Rockefeller, Centrum Medyczne SUNY Downstate, Albert Einstein College of Medicine, Mount Sinai School of Medicine oraz Weill Cornell Medical College, do których dołącza przedsiębiorstwo technologiczne Cornell University/Technion-Israel Institute na wyspie Roosevelt Island. Absolwenci SUNY Maritime College w Bronksie zarobili najwyższą średnią roczną pensję wszystkich absolwentów uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych, 144 000 dolarów na 2017 r.

Zdrowie publiczne

Nowy Jork-Presbyterian Hospital, biały kompleks w centrum, największy szpital i największy prywatny pracodawca w Nowym Jorku i jeden z najbardziej ruchliwych na świecie.

New York City Health and Hospitals Corporation (HHC) prowadzi publiczne szpitale i kliniki w Nowym Jorku. Spółka korzystająca z usług publicznych, której roczne przychody wynoszą 6,7 miliarda dolarów, HHC jest największym lokalnym systemem opieki zdrowotnej w Stanach Zjednoczonych, obsługującym 1,4 miliona pacjentów, w tym ponad 475 000 nieubezpieczonych mieszkańców miast. HHC została utworzona w 1969 r. przez nowojorską ustawę państwową jako przedsiębiorstwo świadczące usługi publiczne (rozdział 1016 ustawy z 1969 r.). HHC prowadzi 11 szpitali opieki ostrej, pięć domów opieki, sześć ośrodków diagnostycznych i terapeutycznych oraz ponad 70 lokalnych placówek opieki podstawowej, obsługujących głównie osoby ubogie i pracujące. Plan HHC MetroPlus Health jest jednym z największych dostawców ubezpieczenia zdrowotnego na obszarze Nowego Jorku, sponsorowanego przez rząd i jest planem wyboru dla prawie pół miliona nowojorczyków.

Co roku obiekty HHC świadczą miliony usług New Yorkers interpretowanych w ponad 190 językach. Najbardziej znanym szpitalem w systemie HHC jest Szpital Bellevue, najstarszy szpital publiczny w Stanach Zjednoczonych. Bellevue jest wyznaczonym szpitalem do leczenia prezydenta Stanów Zjednoczonych i innych światowych przywódców, jeśli w Nowym Jorku staną się chorzy lub ranni. Prezesem HHC jest Ramanathan Raju, dyrektor naczelny chirurga i były dyrektor generalny systemu opieki zdrowotnej w hrabstwie Cook w Illinois. W sierpniu 2017 r. burmistrz Bill de Blasio podpisał przepisy zakazujące aptekom sprzedaży papierosów po wygaśnięciu ich dotychczasowych licencji, począwszy od 2018 r.

Bezpieczeństwo publiczne

Policja i egzekwowanie prawa

Nowy Jork Police Department (NYPD) jest największą policją w Stanach Zjednoczonych.

Nowy Jork Police Department (NYPD) jest największą policją w Stanach Zjednoczonych o znaczącej marży, z ponad 35.000 przysięgłych funkcjonariuszy. Posłowie do NYPD są często przywoływani przez polityków, media i ich własne policyjne samochody przez pseudonim, New York's Finest.

Policjanci Policji Nowego Jorku.

Przestępczość utrzymuje ogólną tendencję spadkową w Nowym Jorku od lat 1990. W 2012 r. NYPD poddano analizie pod kątem stosowania programu "stop-and-frisk", który od tamtej pory był przedmiotem kilku zmian w polityce. W 2014 roku w Nowym Jorku odnotowano trzeci najniższy wskaźnik morderstw wśród największych miast USA, który stał się znacznie bezpieczniejszy po wzroście przestępczości w latach 1970-1990. Przestępczość w Nowym Jorku spadła o ponad 75% w latach 1993-2005, a w okresach, gdy naród jako całość odnotował wzrost, nadal maleje. Do 2002 roku Nowy Jork został sklasyfikowany 197. w rankingu wśród 216 amerykańskich miast o liczbie ludności powyżej 100 000. W 1992 roku miasto zarejestrowało 2.245 morderstw. W 2005 r. wskaźnik zabójstw był najniższy od 1966 r., a w 2009 r. miasto po raz pierwszy odnotowało mniej niż 461 zabójstw od czasu opublikowania statystyk dotyczących przestępczości w 1963 r. W 2017 r. 60,1% osób podejrzanych o przemoc było czarnych, 29,6% Hiszpanów, 6,5% białych, 3,6% Azjatów i 0,2% Amerykanów. Nowy Jork doświadczył 292 zabójstw w 2017 roku,

Socjolodzy i kryminolodzy nie osiągnęli konsensusu co do wyjaśnienia dramatycznego spadku wskaźnika przestępczości w mieście. Niektóre przypisują to zjawisko nowym taktykom stosowanym przez NYPD, w tym wykorzystywaniu CompStat i teorii uszkodzonych okien. Inni przytaczają zakończenie epidemii pęknięć i zmian demograficznych, w tym także związanych z imigracją. Inną teorią jest to, że powszechne narażenie na zanieczyszczenie ołowiu przez spaliny samochodowe, które może obniżyć inteligencję i zwiększyć poziom agresji, wywołało początkową falę przestępczości w połowie 20 wieku, która najsilniej dotyka miasta będące przedmiotem handlu ludźmi, takie jak Nowy Jork. Odkryto silną korelację, która dowodzi, że wskaźniki przestępczości z użyciem przemocy w Nowym Jorku i innych dużych miastach zaczęły spadać po tym, jak w latach 1970. z amerykańskiej benzyny usunięto ołów. Kolejną teorią, którą przytoczono, aby wyjaśnić spadek liczby zabójstw w Nowym Jorku, jest odwrotna korelacja między liczbą morderstw a coraz bardziej wilgotnym klimatem w mieście.

Przestępczość zorganizowana od dawna kojarzona jest z Nowym Jorkiem, zaczynając od Czterdziestu Złodziei i Gwardii Roach w Five Points w latach 1820. W 20. wieku mafia, zdominowana przez pięć rodzin, jak również gangi, w tym Czarne Piki, wzrosła. Obecność mafii i gangów spadła w mieście w 21 wieku.

Strażak

Straż Pożarna w Nowym Jorku (FDNY) jest największym miejskim strażą pożarną w Stanach Zjednoczonych.

Straż Pożarna w Nowym Jorku (FDNY) zapewnia ochronę przeciwpożarową, ratownictwo techniczne, podstawową reakcję na zagrożenia biologiczne, chemiczne i radioaktywne oraz służby medyczne w nagłych wypadkach dla pięciu dzielnic Nowego Jorku. FDNY jest największym miejskim strażą pożarną w Stanach Zjednoczonych i drugim co do wielkości na świecie po Tokijskim Straży Pożarnej. FDNY zatrudnia około 11.080 mundurowych strażaków i ponad 3.300 mundurowych lekarzy i sanitariuszy. Motto FDNY'ego brzmi: Najodważniejszy Nowy Jork.

Straż pożarna stoi przed wielopłaszczyznowymi wyzwaniami w walce z ogniem na wiele sposobów, unikalnymi dla Nowego Jorku. Oprócz reakcji na typy budynków, od drewnianych domów jednorodzinnych po wysokościowce, FDNY reaguje również na pożary, które występują w metrze w Nowym Jorku. Wyzwaniem są również zamknięte mosty i tunele, jak również duże parki i obszary zalesione, które mogą wywołać pożary pędzli.

Siedziba FDNY mieści się w 9 MetroTech Center w centrum Brooklynu, a FDNY Fire Academy znajduje się na wyspie Randalls. Istnieją trzy biura alarmowe biura straży pożarnej, które odbierają i wysyłają alarmy do odpowiednich jednostek. Jedno biuro, w 11 Metrotech Centre w Brooklynie, domy Manhattan/Citywide, Brooklyn i Staten Island Fire Communications; biura Bronx i Queens znajdują się w oddzielnych budynkach.

System biblioteki publicznej

Stephen A. Budynek Główny Schwarzman w Bibliotece Publicznej w Nowym Jorku, przy 5. Alei i 42. Ulicy.

Nowa Biblioteka Publiczna w Nowym Jorku, która posiada największą kolekcję publicznych bibliotek w Stanach Zjednoczonych, obsługuje Manhattan, Bronx i Staten Island. Queens jest obsługiwany przez Queens Borough Public Library, drugi co do wielkości system biblioteki publicznej w kraju, natomiast Brooklyn Public Library obsługuje Brooklyn.

Nowy Jork został opisany jako kulturalna stolica świata przez New York's Baruch College. Książka zawierająca serię esejów zatytułowanych Nowy Jork, "Stolica Kultury Świata", 1940-1965, została również opublikowana w formie zaprezentowanej przez Australijską Bibliotekę Narodową. Opisując Nowy Jork, autor Tom Wolfe powiedział: "Kultura wydaje się być w powietrzu, jak część pogody".

W mieście zaczęło się wiele ważnych amerykańskich ruchów kulturalnych, takich jak Harlem Renaissance, który założył afrykańsko-amerykański kanon literacki w Stanach Zjednoczonych. Miasto stało się centrum komedii stand-up na początku 20 wieku, jazzu w latach 1940., abstrakcyjnego ekspresjonizmu w latach 1950. i miejsca narodzin hip-hopu w latach 1970. Miejscowe sceny punkowe i hardcore miały wpływ na lata 1970. i 1980. Nowy Jork od dawna ma kwitnącą scenę dla żydowskiej literatury amerykańskiej.

Miasto jest miejscem narodzin wielu ruchów kulturalnych, w tym renesansu Harlema w literaturze i sztuce wizualnej; abstrakcyjny ekspresjonizm (znany również jako szkoła nowojorska) w malarstwie; i hip hop, punk, salsa, freestyle, Tin Pan Alley, niektóre formy jazzu i (wraz z Filadelfią) disco w muzyce. Nowy Jork został uznany za stolicę tańca świata. Miasto jest również często miejscem dla powieści, filmów (patrz Lista filmów ustawiona w Nowym Jorku) i programów telewizyjnych. Nowy Jork Fashion Week jest jednym z najważniejszych wydarzeń modowych na świecie i jest szeroko rozpowszechniany przez media. Nowy Jork jest również często klasyfikowany jako największa stolica świata mody na corocznej liście opracowanej przez Global Language Monitor.

Pas

Jedną z najczęstszych cech przypisywanych nowojorskiemu miastu jest jego szybkie tempo, które wytworzyło termin nowojorska minuta. Dziennikarz Walt Whitman określił ulice Nowego Jorku jako przemierzane przez "pośpieszne, gorączkowe, elektryczne tłumy".

Szybko spakowane ulice Nowego Jorku

Sztuka

Nowy Jork ma ponad 2 000 organizacji artystycznych i kulturalnych oraz ponad 500 galerii sztuki. Władze miejskie finansują sztukę z większym rocznym budżetem niż Krajowy Fundusz Sztuki. Bogaci magnatowie biznesu w 19 wieku zbudowali sieć wielkich instytucji kulturalnych, takich jak Carnegie Hall i Metropolitan Museum of Art, które stały się znane na arenie międzynarodowej. Nadejście oświetlenia elektrycznego doprowadziło do opracowania produkcji teatralnych, a w latach 1880. teatry w Nowym Jorku na Broadwayu i 42. ulicy zaczęły tworzyć nową formę sceniczną, znaną jako musical Broadwayu. Pod silnym wpływem migrantów z miasta, takich jak Harrigan i Hart, George M. Cohan i inni używali piosenek w opowieściach, które często odzwierciedlały tematy nadziei i ambicji. Nowy Jork jest tematem lub tłem wielu sztuki i musicali.

Sztuki artystyczne

Lincoln Center for the Performing Arts

Teatr na Broadwayu jest jedną z najważniejszych form teatru w języku angielskim na świecie, nazwaną po Broadway, głównej ulicy, która przecina Times Square, nazywanej czasami również "Wielką Białą Drogą". Czterdzieści jeden miejsc w dzielnicy teatralnej Midtown Manhattan, z których każdy ma co najmniej 500 miejsc, sklasyfikowano jako teatry na Broadwayu. Według The Broadway League, w sezonie 2013-2014 telewizory Broadway sprzedały bilety warte około 1,27 mld USD, co stanowi wzrost o 11,4% w porównaniu z 1,139 mld USD w sezonie 2012-2013. W latach 2013-2014 udział ten wynosił 12,21 mln, co stanowi wzrost o 5,5% w porównaniu z 11,57 mln w sezonie 2012-2013. Artyści przedstawiający różnorodne umiejętności są wszechobecni na ulicach Manhattanu.

Lincoln Centre for the Performing Arts, zakotwiczając Plac Lincolna na Upper West Side Manhattanu, jest domem dla licznych organizacji artystycznych, w tym Metropolitan Opera, New York City Opera, New York Philharmonic i New York City Ballet, jak również Vivian Beaumont Theater, Juilliard School, Jazz w Lincoln Centre i Alice Tully Hall. Instytut Teatru i Filmu Lee Strasberg jest na Union Square, a Tisch School of the Arts ma siedzibę na Uniwersytecie w Nowym Jorku, natomiast Central Park SummerStage prezentuje darmowe koncerty muzyczne w Central Park.

Metropolitalne Muzeum Sztuki, część Museum Mile, jest jednym z największych muzeów na świecie.

Sztuki wizualne

Nowy Jork jest domem dla setek instytucji kulturalnych i zabytków. Museum Mile to nazwa odcinka Piątej Alei biegnącego od 82 do 105 ulic na Upper East Side Manhattanu, w obszarze zwanym czasami Upper Carnegie Hill. Mile, które zawiera jeden z najgęstszych na świecie obiektów kultury, jest o trzy przecznice dłuższe niż jedna mila (1,6 km). Dziesięć muzeów zajmuje długość tej części Piątej Alei. Dziesiąte muzeum, Muzeum Sztuki Afrykańskiej, dołączyło do zespołu w 2009 r., choć jego muzeum na 110. ulicy, pierwsze nowe muzeum zbudowane na Mile od czasu powstania Guggenheima w 1959 r., otwarte pod koniec 2012 r. Oprócz innych programów, muzea współpracują na dorocznym Festiwalu Museum Mile, organizowanym co roku w czerwcu, aby promować muzea i zwiększać liczbę odwiedzin. Wiele z najbardziej lukratywnych aukcji sztuki na świecie odbywa się w Nowym Jorku.

Kuchnia

W 2011 r. otwarto Smorgasburg jako otwarty rynek spożywczy i jest częścią Floty Brooklyńskiej.

Kultura żywności w Nowym Jorku obejmuje szereg kuchni międzynarodowych, na które wpływa historia imigrantów w mieście. Imigranci z Europy Środkowej i Wschodniej, zwłaszcza żydowscy imigranci z tych regionów, przywieźli do miasta bajgle, sernik, hot dogi, ryże i majtki. Włoscy imigranci przywieźli do miasta pizzę w stylu nowojorskim i włoską kuchnię, podczas gdy żydowscy imigranci i irlandzcy imigranci przywieźli odpowiednio pastrami i wołowinę z korą. Chińskie i inne azjatyckie restauracje, kanapki, trattoria, kafejki i kawiarnie są wszechobecne w całym mieście. Około 4.000 mobilnych sprzedawców żywności, którzy uzyskali licencję od miasta, wielu będących własnością imigrantów, wyprodukowało żywność z Bliskiego Wschodu, taką jak falafel i kebabs, na przykład nowoczesne jedzenie na ulicy w Nowym Jorku. Michelin uważa, że miasto jest domem dla "prawie tysiąca najlepszych i najbardziej zróżnicowanych restauracji kuchennych na świecie". W nowojorskim Zakładzie Zdrowia i Higieny Psychicznej do miejskich restauracji przypisywane są stopnie literowe na podstawie wyników inspekcji. Od 2019 r. w mieście było 27 043 restauracji, w porównaniu z 24 865 w 2017 r. Targ Nocny Queens w Flushing Meadows-Corona Park przyciąga ponad dziesięć tysięcy osób na noc do pobierania próbek żywności z ponad 85 krajów.

Parady

Zgodnie z ruchem wskazówek zegara, od lewej u góry: doroczny Parade Święta Dziękczynienia Macy, największy na świecie parada; coroczna Parada Halloween w Greenwich Village; coroczna parada na Filipinach w dniu niepodległości; i parady taśm klejących dla astronautów Apollo 11

Nowy Jork jest dobrze znany ze swoich ulicznych parad, które świętują szeroki wachlarz tematów, w tym święta, narodowości, praw człowieka i zwycięstw w mistrzostwach drużyny sportowej. Większość parad odbywa się na Manhattanie. Główną orientacją corocznych parad ulicznych jest zazwyczaj od północy do południa, biegnący wzdłuż głównych szlaków. Roczny Parade Święta Dziękczynienia Macy jest największą na świecie paradą, rozpoczynającą się obok Central Park i prowadzącą na południe do sztandarowego sklepu Herald Square Macy. parada jest oglądana w telewizji na całym świecie i przyciąga miliony widzów osobiście. Inne godne uwagi parady, w tym doroczny marcowy Dzień Świętego Patryka, czerwcowy marsz o LGBT, październikowy parada Halloween w Greenwich Village oraz liczne parady upamiętniające dni niepodległości wielu narodów. Na północ wzdłuż Kanionu Bohaterów na Broadwayu, od Bowling Green do City Hall Park na Dolnym Manhattanie, odbywają się parady na taśmach, w których organizowane są mistrzostwa zdobyte przez drużyny sportowe oraz inne bohaterskie osiągnięcia.

Akcent i dialekt

W regionie Nowego Jorku znajduje się charakterystyczny regionalny schemat mowy, zwany dialektem nowojorskim, nazywanym alternatywnie Brooklynese lub New Yorkese. Na ogół uważano go za jeden z najbardziej rozpoznawalnych akcentów w amerykańskim angielskim.

Tradycyjny akcent nowojorski jest określany jako nieretyczny, tak że dźwięk [ɹ] nie pojawia się na końcu sylabu ani bezpośrednio przed spółgłoską; dlatego nazwa miasta jest wymawiana jako "New Yawk". Nie ma [ɹ] słowami jak park [pɑ ə k] lub [pɒ ə k] (z samogłoską opartą i difongizowaną ze względu na zmianę łańcucha niskiego), masło [bʌ ɾ] lub tutaj [hi]. W innej funkcji zwanej niską zmianą łańcucha pleców samogłoska [ɔ] brzmi jak mówienie, prawo, krzyż, czekolada, kawa i często homofonia [ɔ r] w rdzeniu i więcej są napięte i zwykle podnoszone bardziej niż w języku angielskim amerykańskim generalnym. W najbardziej staromodnych i ekstremalnych wersjach nowojorskiego dialektu samogłoska brzmiała jak "dziewczyna", a słowa jak "ropa" stały się difontanną [ɜ ɪ]. Jest to często błędnie postrzegane przez głośniki innych akcentów jako odwrócenie er i oy dźwięków, tak że dziewczynka jest wymawiana jako "goil" i ropa jest wymawiana jako "erl"; prowadzi to do karykatury nowojorczyków mówiącej takie rzeczy jak "Joizey" (Jersey), "Toidy-Toid Street" (33. St.) i "terlet" (toaleta). Postać Archie Bunker z 1970s TV sitcom All in the Family była przykładem wykorzystania tego schematu mowy.

Klasyczna wersja nowojorskiego dialektu skupia się głównie na nowojorczykach klasy średniej i pracującej. Napływ imigrantów spoza Europy w ostatnich dziesięcioleciach doprowadził do zmian w tym odrębnym dialekcie, a tradycyjna forma tego wzorca wypowiedzi nie jest już tak powszechna wśród ogółu nowojorczyków, jak w przeszłości.

Sport

Maraton w Nowym Jorku to największy maraton na świecie.

Mistrzostwa Stanów Zjednoczonych w tenisie otwartym odbywają się w sierpniu i wrześniu w Flushing Meadows-Corona Park, Queens.

Citi Field, również w Flushing Meadows-Corona Park, jest domem w New York Mets od 2009 roku.

Nowy Jork jest domem w siedzibie Narodowej Ligi Piłki Nożnej, Major League Baseball, National Basketball Association, National Hockey League i Major League Soccer. W nowojorskiej dzielnicy metropolitalnej znajdują się najwięcej drużyn sportowych w czterech głównych ligach sportowych w Ameryce Północnej, z dziewięcioma, jednym więcej niż w Los Angeles, oraz 11 profesjonalnych drużyn sportowych na najwyższym poziomie, jeśli uwzględniono MLB Soccer, a także o jeden więcej niż Los Angeles. Udział w sporcie zawodowym w mieście jest wcześniejszy niż wszystkie ligi zawodowe, a od urodzenia Brooklyn Dodgers w 1882 r. miasto stale organizuje zawodowy sport.

Miasto grało gospodarzem ponad czterdziestu głównych drużyn zawodowych w pięciu sportach i ich lidze konkurującej. Cztery z dziesięciu najdroższych stadionów kiedykolwiek zbudowanych na świecie (MetLife Stadium, nowy stadion Yankee, Madison Square Garden i Citi Field) znajdują się w obszarze metropolitalnym w Nowym Jorku. Madison Square Garden, jego poprzednik, oryginalny stadion Yankee i Ebbets Field, są obiektami sportowymi znajdującymi się w Nowym Jorku, a dwie ostatnie zostały upamiętnione na amerykańskich znaczkach pocztowych. Nowy Jork był pierwszym z ośmiu amerykańskich miast, które zdobyły tytuły we wszystkich czterech głównych ligach (MLB, NHL, NFL i NBA), po tym jak zdobyły tytuł Knicksa z 1970 roku. W 1972 r. było to pierwsze miasto, które zdobyło tytuły w pięciu sportach, kiedy Kosmos wygrał finał NASL.

Nowy Jork został opisany jako "Stolica Baseballu". Wygrały 35 MLB Baseball World Series i 73 pensjonariuszy w Nowym Jorku. Jest to jeden z zaledwie pięciu obszarów metra (Los Angeles, Chicago, Baltimore-Washington, a Zatoka San Francisco jest pozostałymi), w których mają dwa zespoły baseballowe. Dodatkowo, w 14 World Series grały dwie drużyny z Nowego Jorku, znane jako Subway Series, które ostatnio odbyły się w 2000 roku. Nie zdarzyło się to w żadnym innym obszarze metropolitalnym więcej niż raz (Chicago w 1906 r., St. Louis w 1944 r., San Francisco Bay Area w 1989 r.).

Dwie drużyny baseballowe MLB to nowojorskie mety, które grają na Citi Field w Queens, oraz New York Yankees, którzy grają na stadionie Yankee w Bronx. Zespoły te rywalizują w sześciu grach międzyligowych w każdym sezonie regularnym, który nazywany jest również metrem. Jankesi wygrali rekordowe mistrzostwa w 27 roku, podczas gdy Meci wygrali World Series dwa razy. Miasto było też kiedyś domem dla Brooklyńskich Dodgersów (teraz Los Angeles Dodgers), którzy wygrali World Series raz, oraz dla Nowego Jorku Giants (teraz San Francisco Giants), którzy pięć razy wygrali World Series. Obie drużyny przeprowadziły się do Kalifornii w 1958 roku. W mieście są też dwie drużyny baseballu Minor League, Brooklyn Cyclones i Staten Island Yankees.

Miasto jest reprezentowane w National Football League przez New York Giants i New York Jets, chociaż obie drużyny grają w gry domowe na MetLife Stadium w pobliskim East Rutherford w New Jersey, gdzie w 2014 roku gościły Super Bowl XLVIII.

Obszar metropolitalny jest domem dla trzech drużyn National Hockey League. Rangers nowojorski, tradycyjny przedstawiciel samego miasta i jeden z "Oryginalnych Sześciu" ligi, gra w Madison Square Garden na Manhattanie. Mieszkańcy Nowego Jorku, tradycyjnie reprezentujący hrabstwa Nassau i Suffolk Long Island, grają w Barclays Center w Brooklynie i planują powrót do hrabstwa Nassau za pomocą nowej areny tuż za granicą z Queens w Belmont Park. New Jersey Devils grają w Prudential Center w pobliżu Newark w New Jersey i tradycyjnie reprezentują hrabstwa sąsiadujące z New Jersey, które są rozległe w granicach obszaru metropolitalnego Nowego Jorku i rynku mediów.

Kluby Narodowego Stowarzyszenia Koszykówki w mieście to Brooklyn Nets, które grały i były nazwane na New Jersey do 2012 roku, oraz New York Knicks, podczas gdy New York Liberty jest miejskim zespołem Narodowego Stowarzyszenia Koszykówki Kobiet. Pierwsze krajowe mistrzostwa w koszykówce na poziomie koledżu, National Invitation Tournament, odbyły się w Nowym Jorku w 1938 r. i pozostały w mieście. Miasto jest dobrze znane ze swoich powiązań z koszykówką, którą w niemal każdym parku w mieście grają miejscowi młodzi ludzie, z których wielu zagrało w dużych programach studiów i w NBA.

W piłce nożnej, Nowy Jork reprezentowany jest przez New York City FC of Major League Soccer, który gra w gry domowe na stadionie Yankee i w New York Red Bulls, którzy grają w gry domowe w Red Bull Arena w pobliżu Harrison w New Jersey. Historycznie, miasto znane jest z New York Cosmos, wielce udanego, byłego profesjonalnego zespołu piłkarskiego, który był amerykańskim domem w Pelé. Nowa wersja nowojorskiego kosmosu została utworzona w 2010 r. i rozpoczęła grę w drugiej dywizji północnoamerykańskiej Ligi Piłki Nożnej w 2013 r. Kosmos gra w gry domowe na stadionie Jamesa M. Shuarta na kampusie Uniwersytetu Hofstry, tuż poza granicami Nowego Jorku w Hempstead w Nowym Jorku.

Coroczne mistrzostwa Stanów Zjednoczonych w tenisie otwartym to jeden z czterech turniejów tenisowych Wielkiego Szlamu, który odbywa się w National Tennis Centre w Flushing Meadows-Corona Park w Queens. Maraton nowojorski, który przebiega przez wszystkie pięć dzielnic, jest największym na świecie maratonem biegowym, w którym 51 394 osób kończy w 2016 r. i 98 247 osób ubiegających się o wyścig w 2017 r. Millrose Games to doroczne spotkanie na torze i w terenie, którego wydarzeniem jest Wanamaker Mile. Boks jest również istotną częścią miejskiej sceny sportowej, a wydarzenia takie jak Złote Rękawice Bokserskie organizowane są corocznie w Madison Square Garden. Miasto jest również gospodarzem wyścigów "Triple Crown" w Belmont Stake, które były ostatnimi, najdłuższymi i najstarszymi wyścigami konnymi, które odbywały się tuż za granicą miasta w Belmont Park w pierwszą lub drugą niedzielę czerwca. Miasto organizowało również turniej golfowy U.S. Open w 1932 r. oraz mistrzostwa PGA w 1930 r. i 1939 r., a także było miastem goszczącym oba wydarzenia kilkakrotnie, szczególnie w pobliskim Winged Foot Golf Club. Gry gaelickie są grane w Riverdale, Bronx w Gaelic Park, w domu New York GAA, jedynego północnoamerykańskiego zespołu, który rywalizuje na poziomie międzypowiatowym.

Nowy Jork jest domem dla dwóch najbardziej ruchliwych stacji kolejowych w USA, w tym Grand Central Terminal.

Kompleksowy system transportu w Nowym Jorku jest złożony i rozległy.

Szybki tranzyt

Masowy tranzyt w Nowym Jorku, z czego większość trwa 24 godziny na dobę, co odpowiada za jednego na trzech użytkowników masowego tranzytu w Stanach Zjednoczonych, a dwie trzecie krajowych kolejowych jeźdźców mieszka w obszarze metropolitalnym w Nowym Jorku.

Kolej

Ikoniczny system metra w Nowym Jorku jest największym na świecie systemem szybkiego tranzytu mierzonym przez działające stacje, 472 i długość tras. Prawie cały nowojorski system metra jest otwarty 24 godziny na dobę, w przeciwieństwie do nocnego zamykania systemu w większości miast, w tym w Hong Kongu, Londynie, Paryżu, Seulu i Tokio. Metro w Nowym Jorku jest również najbardziej ruchliwym miejskim systemem tranzytowym na półkuli zachodniej, gdzie w 2015 r. 1,76 miliarda przejazdów pasażerskich, podczas gdy Grand Central Terminal, zwany również "Grand Central Station", jest największą stacją kolejową na świecie pod względem liczby platform kolejowych.

Metro w Nowym Jorku jest największym na świecie systemem szybkiego tranzytu przez liczbę stacji.

Transport publiczny jest niezbędny w Nowym Jorku. 54,6% nowojorczyków dojechało do pracy w 2005 roku z wykorzystaniem transportu masowego. Jest to sprzeczne z resztą Stanów Zjednoczonych, gdzie 91% dojeżdżających do pracy podróżuje samochodem. Według New York City Comptroller, pracownicy z obszaru Nowego Jorku spędzają średnio 6 godzin i 18 minut w pracy tygodniowo, co jest najdłuższym czasem dojazdu do pracy w kraju wśród dużych miast. Nowy Jork jest jedynym miastem USA, w którym większość (52%) gospodarstw domowych nie ma samochodu; tylko 22% Manhattanitów posiada samochód. Ze względu na duże wykorzystanie masowego tranzytu nowojorczycy wydają mniej swoich dochodów domowych na transport niż średnia krajowa, oszczędzając 19 miliardów dolarów rocznie na transport w porównaniu z innymi Amerykanami miejskimi.

Sieć kolejowa dojazdowa w Nowym Jorku jest największa w Ameryce Północnej. Sieć kolejowa łącząca Nowy Jork z przedmieściami składa się z Long Island Rail Road, Metro-North Railway oraz New Jersey Transit. Połączone systemy zbiegają się w Grand Central Terminal i Pensylwanii i zawierają ponad 250 stacji i 20 linii kolejowych. W Queens, system ruchu osób podniesionych w AirTrain łączy port lotniczy JFK z metrem nowojorskim i długim szlakiem wyspowym; obok parkway Grand Central planuje się osobny system AirTrain, który ma połączyć port lotniczy LaGuardia z tymi systemami tranzytowymi. W przypadku kolei międzymiastowych Nowy Jork jest obsługiwany przez Amtrak, którego najbardziej ruchliwą stacją przy znaczącym marginesie jest stacja Pensylwania po zachodniej stronie Manhattanu, z której Amtrak zapewnia połączenia do Bostonu, Filadelfii i Waszyngtonu, wzdłuż korytarza północno-wschodniego, oraz połączenia kolejowe na duże odległości do innych miast Ameryki Północnej.

System szybkiego tranzytu Staten Island Railway służy wyłącznie staten Island, działającemu 24 godziny na dobę. Port Authority Trans-Hudson (pociąg PATH) łączy Midtown i Dolny Manhattan z północno-wschodnim New Jersey, głównie Hoboken, Jersey City i Newark. Podobnie jak metro w Nowym Jorku, PATH obsługuje 24 godziny na dobę; Oznacza to, że trzy z sześciu systemów szybkiego tranzytu na świecie, które działają na rozkładach 24-godzinnych, znajdują się w całości lub częściowo w Nowym Jorku (pozostałe stanowią część Chicago "L", PATCO Speedline służącej Filadelfii oraz kopenhaskiego metra).

Wielomiliardowe projekty w zakresie transportu kolejowego ciężkiego w Nowym Jorku obejmują metro Second Avenue oraz projekt East Side Access.

Autobusy

Port Authority Bus Terminal, najbardziej ruchliwa stacja autobusowa na świecie, na 8. Alei i 42. Ulicy.

Publiczna flota autobusowa Nowego Jorku prowadzi 24/7 i jest największym w Ameryce Północnej. Port Authority Bus Terminal, główny międzymiastowy terminal autobusowy miasta, obsługuje codziennie 7 000 autobusów i 200 000 dojeżdżających, co czyni z niego najbardziej ruchliwą stację autobusową na świecie.

Lotnictwo

Przestrzeń powietrzna w Nowym Jorku jest najbardziej ruchliwa w Stanach Zjednoczonych i jednym z najbardziej ruchliwych korytarzy transportu lotniczego na świecie. Trzy najbardziej ruchliwe lotniska w nowojorskim obszarze metropolitalnym to John F. Międzynarodowy Port Lotniczy Kennedy, Międzynarodowy Port Lotniczy Newark Liberty i Port Lotniczy LaGuardia; 130,5 miliona podróżnych skorzystało z tych trzech lotnisk w 2016 r., a przestrzeń powietrzna miasta jest najbardziej ruchliwa w kraju. JFK i Newark Liberty były najruchliwszymi i czwartymi najbardziej ruchliwymi portami lotniczymi w USA odpowiednio w 2012 r.; od 2011 r. JFK był najbardziej ruchliwym portem lotniczym dla pasażerów międzynarodowych w Ameryce Północnej.

John F. Port lotniczy Kennedy w Queens, najbardziej ruchliwa międzynarodowa brama dla pasażerów do Stanów Zjednoczonych.

Manhattan Skyline widziany od Johna F. Port lotniczy Kennedy

Planuje się zwiększenie liczby pasażerów na czwartym lotnisku, na lotnisku Stewart International Airport w pobliżu Newburgh w Nowym Jorku, przez władze portowe Nowego Jorku i New Jersey. W lipcu 2015 r. ogłoszono plany całkowitej odbudowy portu lotniczego LaGuardia w ramach projektu wartego wiele miliardów dolarów, mającego zastąpić jego starzejące się obiekty. Inne komercyjne porty lotnicze na obszarze metropolitalnym w Nowym Jorku lub obsługujące ten obszar to port lotniczy Long Island MacArthur, port lotniczy Trenton-Mercer oraz port lotniczy w hrabstwie Westchester. Głównym portem lotniczym obsługującym ten obszar jest port lotniczy Teterboro.

Promy

Promy Staten Island dojeżdżają do Manhattanu i Staten Island.

Staten Island Ferry jest najbardziej ruchliwą na świecie trasą promową, przewożącą ponad 23 mln pasażerów od lipca 2015 r. do czerwca 2016 r. na trasie 5,2 mili (8,4 km) między Staten Island a Lower Manhattan i kursującą 24 godzin dziennie. Inne systemy promowe wahadłowce między Manhattanem i innymi miejscami w mieście i na obszarze metropolitalnym.

W 2017 r. uruchomiono inicjatywę NYC Ferry, NYCEDC, która ma obsługiwać trasy do wszystkich pięciu okręgów. Tymczasem prom Seastreak ogłosił we wrześniu 2016 r. budowę 600-osobowego luksusowego promu pasażerskiego, który miał rozpocząć obsługę w 2017 r., dla kierowców wahadłowych między wybrzeżem Jersey a Manhattanem; to byłby największy statek w swojej klasie.

Taksówki, pojazdy wynajmowane i tramwaje

Żółte taksówki medalionowe to powszechnie uznawane ikony miasta

Inne cechy infrastruktury transportowej miasta obejmują 13,587 żółtych taksówek; inne pojazdy dla przedsiębiorstw wynajmujących; oraz Tramwaje Roosevelt Island, tramwaju lotniczego, który transportuje osoby dojeżdżające do pracy między wyspą Roosevelt a wyspą Manhattan.

Ulice i autostrady

8 Aleja, patrząc na północ ("uptown"). Większość ulic i alei w planie sieci Manhattanu obejmuje jednokierunkową konfigurację ruchu.

Pomimo dużego uzależnienia Nowego Jorku od rozległego systemu tranzytu publicznego, ulice są charakterystyczną cechą miasta. Plan Komisarzy z 1811 r. w znacznym stopniu wpłynął na rozwój fizyczny miasta. Kilka ulic i alei miasta, w tym Broadway, Wall Street, Madison Avenue i siódma Aleja, są również wykorzystywane jako metonymy dla krajowych sektorów przemysłu: organizacji teatralnych, finansowych, reklamowych i modowych.

Nowy Jork ma również rozległą sieć autostrad i parków, które łączą dzielnice miasta ze sobą oraz z North Jersey, hrabstwem Westchester, Long Island i południowo-zachodnią Connecticut przez różne mosty i tunele. Ponieważ te autostrady służą milionom mieszkańców gmin i przedmieść, którzy dojeżdżają na Manhattan, dość powszechne jest, że kierowcy są pozostawiani na czas w zatłoczeniu ruchu, które jest codziennym zjawiskiem, szczególnie w godzinach szczytu. Opłaty za zagęszczenie ruchu w Nowym Jorku wejdą w życie najwcześniej w 2022 r.

Nowy Jork jest również znany ze swoich zasad dotyczących skręcania na czerwone światła. W odróżnieniu od pozostałych Stanów Zjednoczonych, stan Nowy Jork zabrania skręcania w prawo lub w lewo na czerwono w miastach o liczbie ludności większej niż milion, aby ograniczyć kolizje drogowe i zwiększyć bezpieczeństwo pieszych. W Nowym Jorku wszystkie zmiany na czerwonych światłach są nielegalne, chyba że jest znak umożliwiający takie manewry.

Przejścia rzeczne

Most George Washington Bridge, łączący Górny Manhattan (tło) z Fort Lee w New Jersey nad rzeką Hudson, jest najbardziej ruchliwym mostem samochodowym na świecie.

Nowy Jork znajduje się na jednym z największych portów naturalnych na świecie, a rejony Manhattanu i Staten Island są w głównej mierze zbieżne z wyspami o tych samych nazwach, podczas gdy Queens i Brooklyn znajdują się na zachodnim końcu większej Long Island, a Bronx znajduje się na stałym lądzie stanu Nowy Jork. Taka sytuacja dzielnic oddzielonych wodą doprowadziła do rozbudowanej infrastruktury mostów i tuneli.

Most George Washington Bridge to najbardziej ruchliwy most samochodowy na świecie, łączący Manhattan z hrabstwem Bergen w New Jersey. Most Verrazano-Narrows jest najdłuższym mostem zawieszającym w obu Amerykach i jednym z najdłuższych na świecie. Most Brooklyński jest ikoną samego miasta. Wieże mostu Brooklyńskiego zbudowane są z wapienia, granitu i cementu Rosendale, a ich styl architektoniczny to neo-gotyk, z charakterystycznymi łukami spiczastymi nad przejazdami przez wieże kamienne. Most ten był również najdłuższym mostem zawieszającym na świecie od jego otwarcia do 1903 r. i jest pierwszym mostem zawieszenia z drutu stalowego. Most Queensboro jest ważnym elementem architektury wspornikowej. Most Manhattan, otwarty w 1909 r., jest uważany za prekursor nowoczesnych mostów zawieszających, a jego projekt służył jako wzór dla wielu długich mostów zawieszających na całym świecie; Mostek Manhattan, mostek szyi Throgs, mostek Triborough i mostek Verrazano-Narrows to przykłady ekspresjonizmu strukturalnego.

Wyspa Manhattanu jest powiązana z zewnętrznymi dzielnicami Nowego Jorku i New Jersey również przez kilka tuneli. Tunel Lincoln, który przewozi 120.000 pojazdów dziennie pod rzeką Hudson między New Jersey a Midtown Manhattan, jest najbardziej ruchliwym tunelem samochodowym na świecie. Tunel został zbudowany zamiast mostu, aby umożliwić nieskrępowane przejście dużych statków pasażerskich i towarowych, które pływały przez port w Nowym Jorku i nad rzeką Hudson do pirów Manhattanu. Tunel Holland, łączący Dolny Manhattan z Jersey City w New Jersey, był pierwszym na świecie mechanicznie wentylowanym tunelem samochodowym, kiedy otworzył się w 1927 r. Tunel Queens-Midtown, zbudowany w celu zmniejszenia zatorów na mostach łączących Manhattan z Queens i Brooklynem, był największym niefederalnym projektem w czasie, gdy zakończył się w 1940 r. Prezydent Franklin D. Roosevelt był pierwszą osobą, która przez to przejechała. Tunel Brooklyn-Battery (znany oficjalnie jako Hugh L. Tunel Carey) biegnie pod Parkiem Battery i łączy dzielnicę finansową na południowym krańcu Manhattanu z Red Hook na Brooklynie.

Sieć rowerowa

Jazda na rowerze w Nowym Jorku związana jest z mieszanymi warunkami rowerowymi, takimi jak gęstość zaludnienia, stosunkowo płaski teren, zatłoczone jezdnie z ruchem "stop-and-go" i wielu pieszych. Duża populacja rowerzystów w mieście obejmuje rowerzystów użytkowych, takich jak usługi doręczania i kurierskie; kluby rowerowe dla rowerzystów rekreacyjnych; i coraz częściej dojeżdżają do pracy. Kolarstwo jest coraz popularniejsze w Nowym Jorku; w 2017 r. odnotowano około 450 000 codziennych podróży rowerowych, w porównaniu z 170 000 codziennych podróży rowerowych w 2005 r. Począwszy od 2017 r., Nowy Jork miał 1,333 mili (2,145 km) pasów rowerowych, w porównaniu do 513 mil (826 km) pasów rowerowych w 2006 r. Od 2019 r. na terenie całego miasta znajduje się 126 mil (203 km) segregowanych lub "chronionych" pasów rowerowych.

Od 2012 r. w mieście funkcjonowało około 6 000 hybrydowych taksówek (pokazanych), największa liczba miast w Ameryce Północnej.

Ograniczenie oddziaływania na środowisko

Nowy Jork skupił się na ograniczeniu wpływu na środowisko i śladu węglowego. Masowy tranzyt w Nowym Jorku jest najwyższy w Stanach Zjednoczonych. Ponadto do 2010 r. miasto dysponowało 3.715 taksówkami hybrydowymi i innymi czystymi pojazdami wysokoprężnymi, co stanowiło około 28% floty taksówek nowojorskich w służbie, w większości wszystkich miast Ameryki Północnej.

Wysoka stopa korzystania z transportu publicznego w Nowym Jorku, od 2014 r. ponad 200.000 rowerzystów dziennie, a wielu dojeżdżających pieszych sprawia, że jest to najbardziej energooszczędne główne miasto w Stanach Zjednoczonych. tryby podróży pieszo-rowerowych stanowią 21% wszystkich trybów podróży w mieście; na poziomie krajowym wskaźnik dla regionów metra wynosi około 8%. W 2011 i 2015 rankingach Walk Score nazwała Nowy Jork najbardziej walkable dużym miastem w USA, a w 2018 roku Stacker sklasyfikował Nowy Jork jako najbardziej walkable miasto USA. Citibank sponsorował wprowadzenie 10.000 rowerów publicznych na potrzeby projektu miejskiego dotyczącego rowerów w lecie 2013 r. Liczbowy "wskaźnik jazdy na rowerze" w Nowym Jorku w 2014 r. osiągnął najwyższy od 437 r. poziom, mierzony w Nowym Jorku.

Rząd miasta był petycją w przełomowym Massachusetts przeciwko Agencji Ochrony Środowiska w sprawie Sądu Najwyższego zmuszającej EPA do uregulowania kwestii emisji gazów cieplarnianych jako zanieczyszczeń. Miasto jest liderem w budowaniu energooszczędnych budynków biurowych, w tym m.in. Wieży Serca. Burmistrz Bill de Blasio zobowiązał się do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych o 80% w latach 2014-2050 w celu zmniejszenia udziału miasta w zmianach klimatu, poczynając od kompleksowego planu "Green Building".

Czystość i dostępność wody

Nowy Jork jest zaopatrywany w wodę pitną przez chronioną wodną rzekę Catskill Mountains. Dzięki integralności i nienaruszonemu naturalnemu systemowi filtrowania wody Nowy Jork jest jednym z zaledwie czterech głównych miast w Stanach Zjednoczonych, z których większość wody pitnej jest na tyle czysta, że nie wymaga oczyszczania przez oczyszczalnie. Miejski system wodny jest największym w Stanach Zjednoczonych, przenoszącym ponad miliard litrów wody dziennie. W Croton Watershed na północ od miasta budowana jest fabryka oczyszczania wody o wartości 3,2 mld USD, która ma na celu zwiększenie dostaw wody do Nowego Jorku o około 290 mln galonów dziennie, co stanowi ponad 20% uzupełnienie obecnej dostępności wody w mieście. Trwająca ekspansja tunelu wodociągowego Nowego Jorku nr 3, stanowiącego integralną część systemu zaopatrzenia w wodę Nowego Jorku, jest największym projektem budowlanym stolicy w historii miasta, z zakończonymi segmentami obsługującymi Manhattan i Bronx oraz segmentami obsługującymi Brooklyn i Queens, które mają zostać zbudowane w 2020 r. W 2018 roku Nowy Jork ogłosił inwestycję o wartości 1 miliardów dolarów, aby chronić integralność swojego systemu wodnego i utrzymać czystość niefiltrowanego zaopatrzenia w wodę.

Jakość powietrza

Według Światowej Organizacji Zdrowia z 2016 r. Global Urban Ambient Air Pollution Database, średnie roczne stężenie pyłu zawieszonego w powietrzu w Nowym Jorku o wielkości 2,5 mikrometra lub mniejszej (PM_2,5) wynosiło 7,0 mikrograma na metr sześcienny lub 3,0mikrograma poniżej zalecanego limitu określonego w wytycznych WHO dotyczących jakości powietrza dla średniej rocznej PM _2,5. Nowy Jork Department of Health and Mental Hygiene, we współpracy z Queens College, prowadzi nowojorskie badanie powietrza w celu pomiaru zanieczyszczeń w około 150 miejscach.

Rewitalizacja środowiska

Newtown Creek, 3,5 mili (6 km) długiego ujścia rzeki, stanowiącego część granicy między dzielnicami Brooklyn i Queens, zostało wyznaczone jako miejsce Superfundacji na rzecz oczyszczania środowiska i rekultywacji zasobów rekreacyjnych i ekonomicznych dróg wodnych dla wielu społeczności. Jedna z najbardziej zanieczyszczonych części wód w porcie Nowy Jork i New Jersey, była jednym z najbardziej zanieczyszczonych zakładów przemysłowych w kraju, zawierającym lata wyrzuconych toksyn, około 30 milionów galonów amerykańskich (110000 m³) wycieku ropy, w tym wycieku oleju Greenpoint, surowych ścieków z systemu kanalizacyjnego w Nowym Jorku, i inne rodzaje kumulacji.

Rząd

Ratusz w Nowym Jorku jest najstarszym ratuszem w Stanach Zjednoczonych, który nadal pełni swoje funkcje rządowe.

Nowy Jork jest miastem metropolitalnym, w którym od czasu jego konsolidacji w 1898 r. rząd ma formę burmistrza i rady. W Nowym Jorku rząd miasta jest odpowiedzialny za edukację publiczną, instytucje poprawkowe, bezpieczeństwo publiczne, obiekty rekreacyjne, kanalizację, zaopatrzenie w wodę i usługi socjalne.

Burmistrz i członkowie rady są wybierani na czteroletnią kadencję. Rada Miejska jest organem jednoizbowym, składającym się z 51 członków rady, których okręgi są określone przez granice geograficzne. Każda kadencja dla burmistrza i członków rady trwa cztery lata i ma trzy kolejne okresy, które są resetowane po czterech latach przerwy. Nowojorski kodeks administracyjny, nowojorskie zasady miejskie oraz rejestr miejski są odpowiednio kodeksem prawa lokalnego, zestawieniem przepisów i dziennikiem urzędowym.

W nowojorskim sądzie okręgowym mieści się Sąd Najwyższy i inne biura.

Każdy okręg jest rozległy z okręgiem sądowym państwa Jednolitego Systemu Sądowego, którego sądami lokalnymi są Trybunał Karny i Sąd Cywilny, podczas gdy Sąd Najwyższy w Nowym Jorku prowadzi poważne procesy i odwołania. Na Manhattanie mieści się pierwszy departament Sądu Najwyższego, Wydział Apelacyjny, natomiast na Brooklynie znajduje się drugi departament. Istnieje również kilka pozasądowych sądów administracyjnych, które są agencjami wykonawczymi, a nie częścią państwowego systemu Jednolitego Sądu.

Nowy Jork jest podzielony na dwie główne gałęzie dwóch różnych sądów okręgowych USA i jest gospodarzem dla tych dwóch głównych amerykańskich miast: Sąd Okręgowy dla południowego okręgu Nowego Jorku, którego głównym budynkiem jest Foley Square w pobliżu ratusza miasta Manhattan i którego jurysdykcja obejmuje Manhattan i Bronx; oraz Sąd Rejonowy dla Wschodniego Okręgu Nowego Jorku, którego głównym dworcem jest Brooklyn i którego jurysdykcja obejmuje Brooklyn, Queens i Staten Island. Amerykański Sąd Apelacyjny do Drugiego Obwodu i Amerykański Sąd Handlu Międzynarodowego mają również siedzibę w Nowym Jorku, również na Placu Foley na Manhattanie.

Polityka

Bill de Blasio, obecny i 109. burmistrz Nowego Jorku

Obecnym burmistrzem jest Bill de Blasio, pierwszy demokrata od 1993 roku. Został wybrany w 2013 r. z ponad 73% głosów i objął urząd 1 stycznia 2014 r.

Partia Demokratyczna sprawuje większość urzędów publicznych. Od kwietnia 2016 roku 69% zarejestrowanych wyborców w mieście to Demokraci, a 10% to Republikanie. Nowy Jork nie został przeprowadzony przez republikanina w wyborach prezydenckich lub ogólnopaństwowych, ponieważ prezydent Calvin Coolidge wygrał pięć okręgów w 1924 roku. W 2012 r. demokrata Barack Obama został pierwszym kandydatem na prezydenta każdej partii, który otrzymał ponad 80% głosów w Nowym Jorku, zamieniając wszystkie pięć okręgów. Platformy partyjne skupiają się na przystępnych cenach mieszkaniowych, edukacji i rozwoju gospodarczym oraz polityce pracy. Trzynaście z 27 okręgów kongresowych USA w stanie Nowy Jork to część Nowego Jorku.

Nowy Jork jest jednym z najważniejszych źródeł gromadzenia funduszy politycznych w Stanach Zjednoczonych. Co najmniej cztery spośród pięciu najlepszych kodów ZIP w kraju, które miały być użyte do wpływania na politykę, znalazły się na Manhattanie w wyborach 2004, 2006 i 2008. Najwyższy kod pocztowy z 10021 roku na Upper East Side wygenerował najwięcej pieniędzy na kampanie prezydenckie George'a W. Busha i Johna Kerry'ego z 2004 roku. W mieście występuje silna nierównowaga w płatnościach z rządami krajowymi i stanowymi. Otrzymuje 83 centów za każde 1 dolarów, które wysyła do rządu federalnego w postaci podatków (lub co roku wysyła 11,4 miliarda dolarów więcej niż otrzymuje). Mieszkańcy miast i firmy również wysłały dodatkowe 4,1 miliarda dolarów w roku budżetowym 2009-2010 do stanu Nowy Jork, niż miasto otrzymało w zamian.

W 2006 r. program Sister City of the City of New York, Inc. został zrestrukturyzowany i zmienił nazwę na New York City Global Partners. Dzięki temu programowi Nowy Jork rozszerzył zasięg swojej międzynarodowej współpracy na sieć miast na całym świecie, promując wymianę pomysłów i innowacji między obywatelami a decydentami politycznymi. Historyczne miasta siostrzane Nowego Jorku są opisane poniżej w roku, w którym dołączyły do sieci partnerskiej Nowego Jorku.